Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/330

ficznych, religijnych, naukowych, estetycznych, politycznych i t. p.

 Współwyzwoleniec, Spółwyzwoleniec, człowiek, wyzwolony wraz z kimś innym.

 Współwznieść — p. nied. Współwznosić.

 Współwznosić, Spółwznosić, dok. Współwznieść, Spółwznieść; wznosić co razom z kimś innym, razem a. jednocześnie z czym innym.

 Współwzrastać, Spółwzrastać, dok. Współwzrosnąć, Spółwzrosnąć; wzrastać wspólnie z kimś a. z czymś.

 Współwzrosnąć — p. nied. Współwzrastać.

 Współzabójca, Spółzabójca, człowiek, który wspólnie z kimś zabił kogo a. co.

 Współzalotnica, Spółzalotnica, forma żeńska od Współzalotnik.

 Współzalotnictwo, Spółzalotnictwo, prowadzenie zalotów jednocześnie z kimś innym, współubieganie ś., konkurencja, rywalizacja miłosna.

 Współzalotniczka, Spółzalotniczka — p. Współzalotnica.

 Współzalotnik, Spółzalotnik, współzawodnik, konkurent, rywal.

 Współzawodnica, Spółzawodnica, Współzawodniczka, Spółzawodniczka, forma żeńska od Współzawodnik.

 Współzawodnictwo, Spółzawodnictwo, ubieganie ś. o co razem z kimś, rywalizacja, konkurencja.

 Współzawodniczka — p. Współzawodnica.

 Współzawodniczyć, Spółzawodniczyć, iść z kim w zawody, ubiegać ś. o co wspólnie z kim, rywalizować, konkurować o co.

 Współzawodnik, Spółzawodnik, mężczyzna, ubiegający ś. o co razem z kimś, współzawodnik, konkurent, rywal.

 Współziemianin, Spółziemianin, mieszkaniec tej samej ziemi, powiatu, krainy, prowincji, co i ktoś inny.

 Współziemianka, forma żeńska od Współziemianin.

 Współziomek, Spółziomek, człowiek, pochodzący z jednej ziemi, z jednego kraju, z jednego państwa z kimś innym.

 Współznaczny, Spółznaczny, jednoznaczny.

 Współżołnierz, Spółżołnierz, towarzysz broni.

 Współżycie, pożycie wspólne z kimś — p. Symbjoza.

 Współżywić się, Spółżywić się, żywić ś. wspólnie z kimś innym.

 Wspór — p. Wspora.

 Wspuchnąć, nabrzmieć, spuchnąć, napuchnąć, wzdąć ś. od puchliny.

 Wspuszyć, napuszyć w górę, wzdąć, zrobić napuszonym; w. ś., napuszyć ś., nadąć ś.; przen., stać ś. zarozumiałym.

 Wspychać się, wzbijać ś. w pychę, wynosić ś.

 Wstać — p. nied. Wstawać.

 Wstawa — p. Sinus.

 Wstawać, dok. Wstać; z położenia siedzącego a. leżącego przechodzić w stojące, pionowe; w. przed kim = dla uczczenia go podnosić ś. z siedzenia; w. z łóżka = podnosić ś. po śnie a. chorobie; w. z martwych = po wracać do życia; o słońcu, księżycu, gwiazdach = wschodzić; włosy mi w-ają na głowie z przerażenia = jeżą ś.; przen., rozpoczynać ś., urzeczywistniać ś., nabierać kształtów realnych, wszczynać ś., przychodzić do życia; ruszać ś., ocykać ś. z apatji; wznosić ś., podnosić ś., sterczeć.

 Wstawiać, dok. Wstawić; stawiać co w środku czego, wkładać co do czego, umieszczać co wewnątrz czego, wsadzać co do czego; wprawiać, osadzać co na pewnym miejscu: w. szybę w oknie,