Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/335

szparę; szczepić, zaszczepiać płonkę szlachetną w dziczkę; przen., czynić, że ś. kto przejmie jakiemi zasadami, uczuciami, udzielać komu własnych nastrojów, myśli i t. p.; w. wzrok w kogo, w co = wlepiać; w. ś., wrażać ś., wpajać ś.

 Wszczęcie, rozpoczęcie (ś.), początek czego.

 Wszczynać, dok. Wszcząć; zaczynać, rozpoczynać co, dawać początek czemu, inicjować co, być sprawcą czego, rozniecać, wzniecać co; w. ś., rozpoczynać ś., zaczynać ś., brać początek z czego, powstawać, rozniecać ś., wybuchać; w. ś. za kim = wstawiać ś. za nim, bronić go.

 Wszczyniać, wtykać, wrażać, wkładać w co, wpakowywać, zagłębiać.

 Wszech, jako przedrostek, oznacza najwyższą miarę przymiotu a. powszechność czego, np. wszechpotężny, wszechwłasny, wszechmiłość, wszechmądrość.

 Wszechbezprawie, powszechne bezprawie na całym świecie.

 Wszechbyt, powszechny byt, byt, wszystko obejmujący.

 Wszechbytność, bytność czyjaś we wszystkich miejscach jednocześnie, wszechobeoność.

 Wszechcel, cel wszystkiego, co istnieje.

 Wszechcierpienie, cierpienie, mieszczące w sobie wszystkie cierpienia.

 Wszechdobroć, najwyższa dobroć.

 Wszechdobrodziejstwo, wszelkiego rodzaju dobrodziejstwo, dotykające całe społeczeństwo.

 Wszechdoskonałość, najwyższa doskonałość.

 Wszechdziałanie, działanie ogólne, działanie wszystkiego, powszechne.

 Wszechdzielny, najdzielniejszy ze wszystkich.

 Wszechgrzmiący, grzmiący najsilniej ze wszystkich.

 Wszechharmonja, harmonja powszechna, harmonja wszechświata.

 Wszechidea, idea, rozciągająca ś. na cały świat.

 Wszechistnienie, wszystko, co istnieje, wszechbyt.

 Wszechjedyny, jedyny na cały wszechświat.

 Wszechjęzykowy, wspólny wszystkim językom.

 Wszechkarmny, karmiący wszystkich.

 Wszechkształtność, najdoskonalsza kształtność.

 Wszechmądrość, najwyższa mądrość.

 Wszechmiłość, miłość, obejmująca wszystkich ludzi, cały wszechświat.

 Wszechmiły, ogólnie kochany, najmilszy ze wszystkich.

 Wszechmoc, Wszechmocność, moc, niczym nie ograniczona, moc najwyższa.

 Wszechmocnie, przysł., wszechmocą, władzą wszechmocną.

 Wszechmocność — p. Wszechmoc.

 Wszechmocny, Wszechmogący, mający moc nieograniczoną, mogący wszystko, wszechwładny.

 Wszechmogący — p. Wszechmocny; rzecz., Bóg.

 Wszechmożność, możność nieograniczona, możność zrobienia wszystkiego, wszechpotęga.

 Wszechmożny, wszystko mogący, najmożniejszy, najpotężniejszy ze wszystkich.

 Wszechnajświętszy, najświętszy ze wszystkich.

 Wszechnica, szkoła wyższa, gdzie wykładane są wszystkie nauki, uniwersytet, szkoła główna.

 Wszechobecnie, przysł., będąc wszędzie jednocześnie.

 Wszechobecność, jednoczesna obecność we wszystkich miejscach.