Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/344

cie, np. na fortepianie, wprawnie, ale bez poczucia; wypowiedzieć co szybko, wprawnie, ale bez zrozumienia; wygadać, wypaplać.

 Wybęknąć, wybąkać.

 Wybiczować, wychłostać, oćwiczyć, obić mocno.

 Wybić — p. nied. Wybijać.

 Wybiec — p. nied. Wybiegać.

 Wybiedować się, użyć biedy, wycierpieć biedę.

 Wybieg, miejsce, którędy ktoś a. coś wybiega: w. ulicy = wylot; bieg w tę i ową stronę; sposób wykrętny, używany dla uwolnienia ś. od czego, dla uniknięcia kary, wykręt, wymówka.

 Wybiegać, dok. Wybiec, Wybiegnąć, Wybieżeć; biec, pędzić, iść szybko w kierunku z wewnątrz na zewnątrz, mknąć, wypadać, wyskakiwać, wylatać; o przedmiotach nieruchomych: występować na zewnątrz, wysterkać, wysuwać ś., wystawać; w. kogo, wyścigać, prześcigać, biegnąc uprzedzać; w. co, zwiedzać pośpiesznie, szybko przenosząc ś. z miejsca na miejsce; śmietanka w-gła = wykipiała; uzyskać, otrzymać coś bieganiem, usilnemi staraniami, chodząc od jednego do drugiego: w. ś., nabiegać ś., iść na wyścigi, starać ś. wyprzedzić kogo, usiłować dokazać czego przed kim; biegiem uchodzić, ratować ś., ocalać życie; przen., wykręcać ś. od czego, unikać czego podstępnie, wywijać ś. od czego; zmęczyć ś. bieganiem, nasycić ś. bieganiem.

 Wybieglec, zbieg, odstępca, odszczepieniec, apostata.

 Wybiegłość, przebiegłość, chytrość, podstępność.

 Wybiegły, wykrętny, chytry, przebiegły, podstępny, szczwany; wybujały, wyrosły, wyniosły.

 Wybiegnąć — p. nied. Wybiegać.

 Wybielać, dok. Wybielić; bielić porządnie, na całej powierzchni, pociągać farbą białą, tynkować wapnem; pozbawiać właściwej barwy przez reakcje chemiczne a. działanie słońca, blechować; w. ś., być bielonym; ubierać ś. na biało.

 Wybieleć, straciwszy właściwą barwę, stać ś. białym.

 Wybielić — p. nied. Wybielać.

 Wybieracz, ten, co wybiera; urzędnik do wybierania podatków, poborca.

 Wybieraczka, kobieta, która co wybiera, przebiera.

 Wybierać, dok. Wybrać; brać co ze środka, z wnętrza czego, wydłubywać, wykrawać ze środka, wynosić, wywozić na zewnątrz; wyjmować, wyciągać, wydobywać; brać wszystko, co jest, nic nie zostawiając: w. kamienie z roli, pisklęta z gniazda; brać od jednej osoby po kilka razy a. od wielu kolejno; brać, co od kogo należy, co obowiązany jest dać: wycofywać kapitały, włożone w jakie przedsięwzięcie; przen., niszczyć co, wchłaniając w siebie, wywabiać: w. plamy na ubraniu i t. p.; w. co, mając sobie przedstawionych kilka rzeczy, brać jedną z nich, najbardziej przypadającą do upodobania; w. kogo, mąjąc sobie przedstawionych kilku kandydatów, naznaczać jednego z nich, najodpowiedniejszego, pomijając innych: w. na króla, na posła, na sędziego i t. p.; w. ś., być wybieranym; szykować ś., gotować ś. w drogę, przygotowywać ś. do wyruszenia dokąd; w-a ś., jak czajka za morza = wcale mu ś. nie śpieszy; wyrywać ś. w niewłaściwą porę, występować z czymś nie w czas.

 Wybieralność, prawo obioru, wybieranie, prawo elekcyjne.

 Wybieralny, mogący być wybranym.

 Wybierki, Wybiorki (-ów), rze-