Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/345

czy najgorsze, pozostałe po wybraniu rzeczy lepszych, odpadki, braki.

 Wybierzmować, pobierzmować wszystkich.

 Wybieżeć — p. nied. Wybiegać.

 Wybijacz, człowiek, który co wybija.

 Wybijać, dok. Wybić; bijąc, uderzając, wypychać, wytrącać, wyrzucać co z czego; bijąc, uderzając, wypędzać, wyparowywać kogo skąd; bijąc, rozbijając, rozkopując, robić dół, zagłębienie w czymś twardym: w. drogę = jeżdżąc po niej, robić ją wyboistą; o wodzie: ciągłym uderzaniem robić rów, wyrwę; bijąc, robić, fabrykować: w. medal, w. książkę = drukować, w. obraz = robić jego odbitkę, reprodukować; w. co z czego, wyciskać, wytłaczać; uderzaniem, przyciskaniem oddzielać części płynne od stałych: w. olej, masło; przen., bić, smagać dla wydobycia jakby na wierzch dobrych pierwiastków: dzieci biją, by z nich co wybito; uderzając, wykonywać, wyrażać uderzeniami: w. takt; o zegarze: wyrażać liczbę uderzeń, oznaczać godzinę: wybiła twoja godzina = nadeszła chwila niezmiernie ważna dla ciebie a. nadeszła chwila twego zgonu; w. drzwi = wyłamywać, wyrąbywać; klin klinem w. = leczyć chorobę lekarstwem podobnym do choroby, na usunięcie zła używać złych środków; w. kogo z dóbr, z majętności = wysuwać, wywłaszczać; w. komu z głowy = sprawiać, że ktoś o czymś zapomni, zaniecha jakiej myśli; w. sobie co z głowy = zapominać o czymś, przestawać myśleć o czym, odstępować od jakiego zamiaru; w. ze snu = budzić; w. nogę, rękę ze stawu = sprawiać uderzeniem, że kość wyskoczy ze swego miejsca, w którym styka ś. z drugą kością; w. co z kluby = niszczyć przyjęty porządek; w. na czym swoje piętno = pozostawiać ślady; w. piankę, ciasto = uderzaniem mieszać dokładnie, wyrabiać; w. wełnę = czyścić za pomocą uderzania i podrzucania; w. ubranie = trzepać z kurzu; w. komu zęby = uderzywszy sprawiać, że wylecą; w. szybę = tłuc; w. pokłony = kłaniać ś.; w. ś., być wybijanym; bijąc, wydobywać ś. na wierzch, wyswobadzać ś.; wznosić ś. w górę, wytryskać, wzbijać ś., wylatywać; w. ś., ze snu = tracić ochotę do snu, ocknąwszy ś., nie móc zasnąć; przen., energją, pracowitością zajmować znaczne stanowisko w społeczeństwie, dochodzić do znaczenia, majątku, sławy i t. p.

 Wybijana (-ej), ostatnia godzina, którą zegar w dzień wybija; przen., ostatnia godzina życia.

 Wybijanka, proste płótno, farbowane za pomocą wyrzynanej w desenie tablicy drewnianej.

 Wybiór — p. Wybór.

 Wybiórki — p. Wybierki.

 Wybitka, wybijanie, walka, bitwa, bójka; grać w warcaby na w. = z taką umową, że wygrywa ten, któremu przeciwnik wybije wszystkie kamienie.

 Wybitnie, przysł., mówiąc wyraziście, dobitnie, z wyraźnym odznaczeniom; wyjątkowo, szczególnie, niezwykle, uderzająco.

 Wybitność, cecha tego, co jest wybitne, dosadność, dobitność; wyjątkowość, niezwykłość.

 Wybitny, wyraźnie, najpierwej wpadający w oczy, odznaczający ś., dobitny, wyrazisty, dosadny, niezwykły, szczególny, osobliwy, wyjątkowy, uderzający.

 Wybladły, który stał ś. bladym, zbladły; wyblakły.

 Wybladnąć, Wyblednąć, stać ś. całkiem bladym, zblednąć; stra-