Wychełtać – p. nied. Wychełtywać.
Wychełtywać, dok. Wychełtać; nadwerężać przez ciągłe użycie; obruszać przez używanie; w. ś., psuć ś., nadwerężać ś. przez używanie wskutek tarcia i t. p.
Wychędożyć, oczyścić porządnie.
Wychlapać, chlapiąc rozlać, rozbryzgać wszystko; przen., wypić wszystko.
Wychlastać, wysmagać, wybić; wydać wszystko, rozdać lekkomyślnie, roztrwonić.
Wychlustać, chlustając, pluskając, wylać wszystko, wychlapać.
Wychładzać, dok. Wychłodzić; zupełnie ochładzać, całkiem wystudzać.
Wychłeptać, wypić co, mlaskając głośno językiem, wypić żarłocznie.
Wychłodnąć, Wychłodnieć, stać się chłodnym, ochłodnąć, ostygnąć, wystygnąć.
Wychłodzić — p. nied. Wychładzać.
Wychłonąć, z pewnym natężeniem, z energją wydać, wyrzucić co z siebie.
Wychłostać, wybić mocno, obić, wyłoić, wysmagać, wygrzmocić.
Wychłościć, wychłostać; chłoszcząc, wypędzić.
Wychłysnąć, szybko wypić, wypić jednym haustem, wychłeptać, wyżłopać.
Wychodek, miejsce, otwór wązki, którędy ś. wychodzi; miejsce, przeznaczone do odbywania potrzeby naturalnej, ustęp, kloaka, prewet, klozet.
Wychodne (-ego), chwila wyjścia; być na w-ym = zabierać ś. do wyjścia; na w-ym = w chwili wychodzenia.
Wychodnia, pewien dzień w tygodniu a. pora dnia, kiedy współpracownik a. służąca ma prawo wyjść na pół dnia.
Wychodny, odnoszący ś. do wychodu.
Wychodować, wychować, wypielęgnować; w. ś., wychować ś., być wychowanym, wypielęgnowanym, udać się.
Wychodowy — p. Wychodny.
Wychodzić, dok. Wyjść; iść ze środka na zewnątrz czego, poza obręb czego: w. z domu na ulicę, występować na plac, stawiać się w pewnym miejscu: w. do pojedynku, w. do roboty; iść na spotkanie czyje, dla przywitania kogo, zachodzić drogę komu; wyjeżdżać na okręcie; o okręcie: wypływać z portu: wyjść pod żagle = odpłynąć; uwalniać ś. od czego, wydobywać ś., wydostawać ś. z czego, przestawać ulegać czemu: w. ze szkół = opuszczać je; w. na wolność = odzyskiwać swobodę; w. z pod opieki = uwalniać ś. od niej; w. z wojska = przestawać być wojskowym; w. z choroby, z niebezpieczeństwa = przestawać ulegać im, ratować ś. od nich; w, cało, w. na sucho = ocalać ś.; w. obronną ręką z czego = nic nie tracić na czym; o pszczołach: wylatywać, ulatywać, wyfruwać; rozstawać ś., rozdzielać ś.: dusza ze śmiercią w-dzi z ciała; wyrywać ś., gwałtem otwierać sobie przejście, wyłamywać ś.; o wodzie: wylewać ś., wykraczając z brzegów; przen., brać początek, mieć swoje źródło w czym, pochodzić, wynikać, wypływać, być rezultatem czego: nic z tego nie wyszło = nic nie wynikło; w mat., być wynikiem szeregu działań; wystawać ponad poziom czego, wysterkać, wydobywać ś., wypływać: oliwa w-dzi na jaw = prawda ujawnia ś.; być skierowanym, zwróconym w pewną stronę: okna w-dzą na ulicę, na północ, na południe; obracać ś. na co, przybierać taki czy inny obrót, mieć
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/349
Ta strona została przepisana.