Światownik, światowiec.
Światowoić, właściwość tego, co jest światowe; znajomość świata, życie światowe, próżność światowa, stosunki towarzyskie, bywanie w wielkim świecie.
Światowy, odnoszący ś. do świata, żyjący, na świecie będący; żyjący w wielkim świecie, bywający w pierwszorzędnych towarzystwach: bywalec ś., dama ś-a; marności ś-e = dotyczące świata ziemskiego, nie duchowe.
Świąteczny, odnoszący ś. do święta, używany tylko w święta, odświętny; właściwy świętu, uroczysty; poświęcony świętu; dzień ś. = będący świętem.
Świątek, człowiek, przez Kościół uznany za świętego; obraz a. figura świętego; obłudny nabożniś, świętoszek, bigot; święto; ś. i piątek, ś-i i piątki = wszystkie dni bez wyjątku; Zielone Ś-i = pięćdziesiąty dzień po Wielkiej Nocy: święto Zesłania Ducha Świętego.
Świątka, karta świętna, atut, kozera.
Świątkować, obchodzić Zielone Świątki a. inne święto — p. świętować; nic nie robić, próżnować.
Świątkowy, odnoszący ś. do Zielonych Świątek, przypadający w Zielone Świątki.
Świątnica, świątynia, kościół.
Świątnik, stróż miejsca świętego, zakrystjan; kapłan, rozdający świętości; kalendarz z wyszczególnieniem świętych patronów.
Świątobliwie, jak święty; frzysł bogobojnie, pobożnie.
Świątobliwość, pobożność, świętość, bogobojność; Jego Ś. = tytuł papieża.
Świątobliwy, jak święty, pobożny, bogobojny.
Świątynia, gmach a. miejsce, poświęcone bóstwu; dom modlitwy; kościół jednego z wyznań chrześcijańskich, dom Boży; gmach, poświęcony czemu, nauce, sztuce i t. p., przybytek.
Świcent, gatunek tytuniu do palenia.
Świder, przyrząd do wiercenia dziur w drzewie, w metalu i t. p.; ś. ziemny = przyrząd do rozpoznawania zawartości skorupy ziemskiej na znacznej głębokości(f.); przen., człowiek niespokojny, nie mogący usiedzieć na miejscu, kręcicki, wszędzie ś. kręcący, wtrącający; ś-em patrzeć = zezem; przysł., świdrem: kręcąc ś.
Świderek, mały świder; narzędzie do świdrowania czaszki, trepan.
Świderkować, świdrować.
Świdłak, laska, wyrobiona z gałęzi świdwy.
Świdowaty, podobny do grzybka (na zbożu).
Świdrak, małż z podgromady cewiaków, wielki niszczyciel części drewnianych portów, okrętów itp.
Świdrodrzew, owad z rzędu tęgopokrywych, drzewnik okrętowy.
Świdrować, robić dziurę świdrem, wiercić świdrem, przewiercać, borować; krzyk, aż w uszach ś-uje = przeraźliwy; ś. oczami = patrzeć przenikliwie, ciekawie; ś. w głowie, w żołądku, w kiszkach = mieć boleści.
Świdrowatość, kształt podobny do świdra, spiralność; ś. oczu = wzrok przenikliwy, zezowatość.
Świdrowaty, podobny z kształtu do świdra, spiralny, wężykowaty; wzrok ś., oczy ś-e = przenikliwe, jakby i chcące przewiercić człowieka na wylot.
Świdrowce — p. Trociniarki.
