Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/361

ki gazowe, wyziewać, oddychać czym; w. ducha, duszę = umierać; wypoczywać po pracy, pokrzepiao ś. spoczynkiem.

 Wydymać, dok. Wydąć; dmuchaniem wypychać, wydmuchiwać; dmuchając, wypełniać powietrzem, nadymać; dąć co sił; w. ś., napełniając powietrzem, podnosić ś., wzdymać ś.; nadymać ś., dla wyrzucenia z siebie odchodów; puszyć ś., pysznić ś., dąć ś.

 Wydymisko — p. Wydma.

 Wydystylować — p. Wydestylować.

 Wydyszeć się, wytchnąć, odpocząć po zmęczeniu, po silnym podnieceniu, wysapać ś.

 Wydziabać — p. Wydziabywać.

 Wydziabywać, dok. Wydziabać; dziabiąc, wykopywać, wydostawać małemi ilościami, wyciosywać.

 Wydział, wydzielona część czegoś; okrąg, obwód kraju; odrębna gałąź administracji; pewna oddzielna grupa nauk, wykładanych w uniwersytecie a. w politechnice: w. filozoficzny, mechaniczny; profesorowie a. studenci jakiego wydziału.

 Wydziałowy, odnoszący ś. do wydziału, należący do wydziału; szkoły w-e = szkoły średnie 6-klasowe, ustanowione przez Komisję Edukacyjną.

 Wydziedziczać, dok. Wydziedziczyć; wyłączać, wyzuwać z dziedzictwa, usuwać od dziedziczenia majątku, pomijać w testamencie; w. co od siebie, odpędzać, rugować, usuwać; w. ś., zrzekać ś. dziedzictwa; być wydziedziczonym.

 Wydziedziczyć — p. nied. Wydziedziczać.

 Wydzielacz, Wydzieliciel, człowiek, który co komu wydziela.

 Wydzielać, dok. Wydzielić; oddzielając wyłączać, wyodrębniać; dzieląc, przeznaczać co dla kogo, dawać komu część czego; obdarzać częścią dziedzictwa; wydawać z siebie, w. woń; usuwać z organizmu za pomocą specjalnych narządów niestrawione cząstki pożywienia; w. ś., wyłączać ś., wyodrębniać ś., usuwać ś. od obcowania z innemi, odosobniać ś.

 Wydzielanie, czynność fizjologiczna, polegająca na wytwarzaniu i dostarczaniu organizmowi niezbędnych mu materjałów; usuwanie z tegoż organizmu niepotrzebnych mu i zużytych przez niego resztek: wydzieliny; wyznaczanie czego: pewnej ilości osób a. zwierząt, rozdzielanie, przeznaczanie.

 Wydzielina, płyn, wytwarzany w specjalnych organach wydzielniczych, jak: gruczoły śluzowe, trawienne i t. p. niezbędny dla organizmu, dla prawidłowych jego czynności; wydzielanie, usuwanie z organizmu resztek materjałów przez niego zużytych.

 Wydzielnie, przysł., odrębnie, osobno, oddzielnie.

 Wydzielny, dający ś. wydzielić; odosobniony, odrębny, osobny, oddzielny

 Wydzieracz — p. Wydzierca.

 Wydzierać, dok. Wydrzeć; drąc, szarpiąc, wyjmować, wyrywać, zabierać coś komu gwałtem, przemocą, siłą, z trudom zabierać; w. kogo z czego, ogołacać z czego, pozbawiać czego; w. kogo skąd = gwałtem, mocą wyzwalać, wyswobadzać; wyrywać ze środka: w. kartkę z książki, z kajetu; w. komu oczy = wyjmować, wyłupywać; przen., zawstydzać, kompromitować; w. ś., być wydzieranym; wyzwalać ś. gwałtem, wyswobadzać ś. mocą; wydobywać ś. z trudnością ze środka na zewnątrz; dążyć dokąd mimo przeszkód, rwać ś., śpieszyć ś. dokąd; wyłamywać ś. z czego, okazywać ś.