Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/364

ratować; pożyczać komu pieniędzy z warunkiem zwrotu, udzielać pożyczki w potrzebie; dawać z góry, zaliczać.

 Wygaić — p. nied. Wygajać.

 Wygajać, dok. Wygoić; goić, leczyć: w. ranę; w. co, niszczyć przez leczenie; w. ś., leczyć ś. z ran, z choroby jakiej.

 Wygajać, dok. Wygaić; wycinać w lesie drzewa; ubierać zielonemi gałęźmi, gajem.

 Wygalać, dok. Wygolić; goląc pozbawiać włosów; w. włosy = usuwać za pomocą brzytwy; w. tonzurę; przen., czynić gołym, ogołacać, pozbawiać czego, np. pieniędzy; w. kogo z kapłaństwa = pozbawiać kogo święceń kapłańskich przez ogolenie włosów na głowie; przen., w. kogo skąd = wypędzać, wyganiać co do jednego.

 Wyganiacz, człowiek, który wygania.

 Wyganiać, dok. Wygnać, Wygonić, Wyżenąć; pędzić poza granice czego, wypędzać skąd, wyrzucać, rugować, przepędzać kogo skąd; skazywać na wygnanie, na opuszczenie ojczyzny, posyłać na tułactwo; zmuszać do opuszczenia domu rodzinnego, ojczyzny i t. p.; wypędzać chorobę z ciała środkami leczniczemi, by ujawniła ś. na zewnątrz, np. w postaci wysypki; prześcigać, wyprzedzać w biegu.

 Wyganić się, naganić ś. do syta.

 Wygarbiać (się), dok. Wygarbić (ś.); garbiąc (ś.), wyginać (ś.), wykrzywiać (ś.) garbato.

 Wygarbować, garbując wyprawiać skórę; w. komu skórę = obić, wychłostać, wyłoić.

 Wygardłować, pozyskać co gardłując, narażając życie; krzykactwem, warcholstwem uzyskać co.

 Wygarnąć — p. nied. Wygarniać.

 Wygarniać, Wygarnywać, Wygartywać, dok. Wygarnąć; garnąc, posuwając a. rozsuwając co, wydobywać, wydostawać; w. z dubeltówki = strzelać; w. ś., być z czego wydobywanym; wydobywać ś., wychodzić z ukrycia; wychodzić kupą, wysypywać ś.

 Wygarnywać, Wygartywać — p. Wygarniać.

 Wygarować, wyciosać, wydłubać dziurę w drzewie.

 Wygasać, dok. Wygasnąć; o ogniu: zupełnie gasnąć; o uczuciach: przestawać być w natężeniu, tracić na sile namiętnej; o rodzie: kończyć ś. na ostatnim potomku.

 Wygasły, który wygasł, który przestał istnieć.

 Wygasnąć — p. nied. Wygasać.

 Wygaszać, dok. Wygasić; gasić zupełnie, do ostatniej iskierki; w. uczucie = tłumić je, niszczyć, wypędzać z duszy.

 Wygatunkować, gatunkując wyłączyć, przebrać, wybrakować.

 Wygawędzić, gawędząc wypaplać.

 Wygdakać, wypaplać, wydać jaką tajemnicę; w. ś., nagadać ś.

 Wygderać, gderając sfukać, zrzędząc, wyłajać; w. co, gderaniem wymóc, osiągnąć co; nasycić ś. gderaniem.

 Wygęgać, przez gęganie, gadanie, powtarzanie tego samego otrzymać co; powiedzieć co ledwo, z trudem.

 Wygiąć — p. nied. Wyginać.

 Wygięcie, rzecz. od [[M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wygiąć; miejsce wygięte, wypukłość a. wklęsłość, powstała wskutek wygięcia.

 Wyginać, dok. Wygiąć; gnąc jaką rzecz, czynić ją z jednej strony wypukłą, a z drugiej wklęsłą, gnąc wykrzywiać; fałdować, marszczyć; w. ś., być wyginanym; giąć ś. na wszystkie strony, zginać ciało we wszystkich kierunkach.

 Wyginąć, zginąć aż do ostatka,