Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/366

 Wygnanka, forma żeń. od Wygnaniec.

 Wygnańczuch, nędzny, pogardy godny wygnaniec.

 Wygnańczy, dotyczący wygnańca, właściwy wygnańcowi.

 Wygnaństwo, wygnanie, tułaczka.

 Wygniatać, dok. Wygnieść; gniotąc wyrabiać co, wydobywać, wyciskać, wydzielać; gnieceniem, przygniataniem, zabijać, dusić.

 Wygnić p. nied. Wygniwać.

 Wygnieść — p. nied. Wygniatać.

 Wygnieździć się, wyląc się w gnieździe.

 Wygniły, który wygnił.

 Wygniotki, to, co pozostaje po wygnieceniu soku, np. z owoców.

 Wygniwać, dok. Wygnić; wskutek gnicia tracić jakie części ciała, dostawać dziur, psuć ś., niszczyć ś.; rozkładać ś. częściowo, wklęsłym ś. stawać przez odpadnięcie części przegniłych.

 Wygnoić, o roli: dobrze uprawić ją nawozem, ugnoić, nawieźć: w. rolę, ogród.

 Wygoda, wszystko to, co jest nam wygodne, potrzebne, co skierowane jest ku zaspokojeniu naszych potrzeb i zachcianek; urządzenia nowoczesne w lokalach, mające na celu dogodność lokatorów, np. wodociąg, zlew, wanna, prysznic, waterklozet, gaz, elektryczność: mieszkanie z wszelkiemi w-ami; zrobić komu w-ę = przysłużyć mu ś. czym, ułatwić mu co.

 Wygodnie, przysł., bez niedostatku czego, w połączeniu z wygodą; żyć w. = nieczuć jakiego braku, mieszkać w. = mieć mieszkanie ze wszystkiemi nowoczesnemi urządzeniami technicznemi.

 Wygodniutki, bardzo wygodny.

 Wygodny, dający wygodę, dogadzający potrzebie; pełny wygód, miły, dający przyjemności nieuciążliwe; sprawiający komu dogodność, usłużny; nie lubiący ś. trudzić, wyręczający ś. chętnie kim innym w spełnianiu obowiązków; o ubraniu, o obuwiu: luźny, nie uwierający, nie uciskający.

 Wygodzić — p. nied. Wygadzać.

 Wygoić — p. nied. Wygajać.

 Wygolić — p. nied. Wygalać; w. komu kilka płazów = uderzyć go, obić.

 Wygon, droga, którą wyganiają bydło na pastwisko, miedza; miejsce, gdzie bydło ś. pasie, pastwisko; prawo pasienia trzody na pastwisku; na w-y = na wyprzódki, na wyścigi.

 Wygonić — p. nied. Wyganiać.

 Wygorsować, obnażyć część piersi od szyi czyli gors; w. ś., strojąc ś., pozostawić część piersi nie okrytą.

 Wygorywać, dok. Wygorzeć; wypalać ś. w głąb aż do środka; wysychać od upału słonecznego, jakby wypalać ś., przepalać ś. od skwaru.

 Wygorzałość — p. Wygorzelina.

 Wygorzały, który wygorzał, który ś. spalił, spłonął do tła.

 Wygorzeć — p. nied. Wygorywać.

 Wygorzelina, ziemia wyschła od upału słonecznego.

 Wygospodarować, osiągnąć co pracą usilną około gospodarstwa; stracić na gospodarstwie, położyć kres gospodarstwu; w. ś., nasycić ś. gospodarowaniem, nagospodarować się.

 Wygotować — p. nied. Wygotowywać.

 Wygotowywać, dok. Wygotować; gotując, warząc sprawiać, że się płyn ulotni, a pozostaną części stałe w kształcie osadu; warząc, gotując wydobywać soki z czego; przygotowywać, przysposabiać, przyrządzać; w. ś., gotując ś., ulatniać ś., uchodzić w kształcie pary; być wygotowywanym.