Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/373

Ta strona została przepisana.

uciekać; odbywać kiśnięcie, fermentację.

Wykisiały, Wykisły, który wykisł.

Wykisieć, Wykisnąćp. nied. Wykisać.

Wykiwać, kiwaniem poruszać a. wydobyć co z miejsca, kiwając na kogo wywołać go, przywołać go do siebie; w. ś., nakiwać ś. do syta, zmęczyć ś. kiwaniem.

Wyklajstrować, wysmarować wewnątrz klajstrem.

Wyklarować, zrobić klarownym, jasnym; oczyścić z mętów; przen, wyjaśnić, wytłumaczyć, wyłożyć jasno; w. ś., stać ś. klarownym, czyściejszym; przen., wytłumaczyć, wyjaśnić ś., wyjść na jaw, ujawnić ś.

Wyklaskiwać, dok. Wyklaskać; klaskać silnie, ochoczo; klaskaniem wywoływać, przyzywać klaszcząc.

Wykląćp. nied. Wyklinać.

Wykląskaćp. nied. Wykląskiwać.

Wykląskiwać, dok. Wykląskać; kląskać nieustannie; kląskając, wywoływać kogo.

Wyklecić, klecąc wykonać co, sklecić, byle jak zbudować; przen., wypaplać, wygadać.

Wykleićp. nied. Wyklejać.

Wyklejać, dok. Wykleić; naklejać co wewnątrz czego, oklejać; klejąc, wykończać co, klejąc, tworzyć, robić, formować; naklejając co, pokrywać tym całą powierzchnię czego, oklejać; w. pokój = pokrywać ściany obiciem, tapetą; w. ś., być wyklejanym.

Wyklektać, Wyklekotać, wypaplać, wygadać; w. co na kim = klekcąc, gadając, susząc mu głowę, nudząc go, zmusić go do uczynienia czego.

Wyklepać, klepaniem co wybić, wyrobić, wygładzić; wypaplać, wygadać bez potrzeby; wybić, wygrzmocić, wywalić; wypowiedzieć szybko i bezmyślnie: w. lekcję.

Wykleszczyć, Wykleśnić, wywałaszyć, wytrzebić, wykastrować.

Wyklęcie, rzecz. od Wykląć; klątwa, uroczyste rzucenie klątwy, przekleństwo.

Wyklęczeć się, spędzić czas pewien na klęczkach, naklęczeć się.

Wyklęsło, przysł., z wyklęsłością, wypukło.

Wyklęsłość, wypukłość.

Wyklęsły, wypukły.

Wyklęsnąć, stać ś. wypukłym.

Wyklęty, którego wyklęto; wyłączony klątwą kościelną ze społeczeństwa chrześcijańskiego.

Wyklina, roślina z rodziny traw o kłoskach, zebranych w wiechę, służąca na paszę i na trawniki, trawa wiechowata (fig.).

Wyklinać, dok. Wykląć; obrzędem kościelnym, zwanym klątwą, wyłączać kogo ze społeczeństwa wiernych, ekskomunikować; odrzucać jakie twierdzenie, jako sprzeczne z nauką Kościoła; osypywać kogo przekleństwami; rzucać przekleństwa na kogo, kląć; odrzucać co z nienawiścią, jako rzecz sprzeczną z naszemi przekonaniami.

Wykluczać, dok. Wykluczyć; wyłączać, usuwać z czego, wydalać, wyrzucać, wypędzać; to jest w-one = niemożliwe do uskutecznienia.

Wyklućp. nied. Wykluwać.

Wykluwać, dok. Wykluć; przebijać coś dziobem na wylot, przedziurawiać dziobiąc; wyjmować, wydzierać dziobiąc, wydziobywać; wypędzać, wyganiać grożąc dziobami; w. ś., wydobywać ś., wyzwalać ś., uderzając dziobem; o pisklętach: wychodzić z jajka, przekłuwając jego skorupkę dziobem, wylęgać się.

Wykład, wykładanie, wyłażenie;