Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/378

Ta strona została przepisana.

zdanie należy wymówić głosem podniesionym, jako objaw wzruszenia, podniecenia, uczucia itp., znak wykrzyknienia (!).

Wykrzyknikowy, odnoszący się do wykrzyknika.

Wykrzywdzić, skrzywdzić kogo, wydarłszy mu co przemocą.

Wykrzywiać, dok. Wykrzywić; krzywiąc wyginać, wyginać na bok; przekręcać, fałszować, wykrętnie tłumaczyć co; w. ś., wyginać ś., krzywić ś., kurczyć ś.; robić miny, zwłaszcza oznaczające niechęć, obrzydzenie; wykrzywiać gębę, przedrzeźniając kogo.

Wykrzywićp. nied. Wykrzywiać.

Wyksatyna, nm., płótno, pokryte kauczukową powłoką.

Wyksiężyć, wyświęcić na księdza, księdzem uczynić; wyzuć z kapłaństwa; w. ś., otrzymać święcenia kapłańskie; porzucić stan duchowny.

Wyksykać, ksykaniem wyszydzić, wygwizdać, wysykać; ksykaniem wypłoszyć, przepędzić

Wykształcać, dok. Wykształcić; dawać nauki kształcące, kształcić, ukształcać, oświecać, uczyć, wychowywać; kształtować, formować; w. ś., kształcić ś., nabywać oświaty, uczyć ś.; wyrabiać ś., kształtować ś., formować ś.

Wykształcenie, rozwijanie umysłu przez naukę; sama nauka udzielana a. udzielona; kres posiadanej wiedzy, biegłość, nabyta w czym: w. zawodowe, techniczne, filologiczne, literackie, przyrodnicze, ekonomiczne i t. p.; przymiot osoby wykształconej, światłość umysłu; ukształcenie.

Wykształcićp. nied. Wykształcać.

Wykształcony, posiadający wykształcenie, nauki; światły, umiejętny, wyuczony.

Wykształt, forma, kształt, postać.

Wykształtować, tworzyć co, nadając pewien kształt, formę, uformować, wykształcić; w. ś., otrzymać pewien kształt, uformować ś., wykształcić ś.

Wykuć p. nied. Wykuwać.

Wykudłać, wytargać za kudły, za włosy, za czuprynę; wyłajać, sfukać.

Wykuglować, kuglując, figlując wyłudzić co, wymanić, wyszachrować; w. ś., za pomocą kuglowania, figlów wyswobodzić się, wykpić ś., wykręcić ś. od czego sianem.

Wykup, Wykupno, wykupywanie, wykupienie; to, co wykupują; pieniądze na wykupienie, wykupne, okup; wyzwolenie przez kupno, za pieniądze.

Wykupiciel, Wykupnik, człowiek, który kogo a. co wykupuje.

Wykupićp. nied. Wykupywać.

Wykupne (-ego), pieniądze, przeznaczone na wykupienie, okup.

Wykupny, przeznaczony na wykup; mogący być wykupionym, dający ś. wykupić

Wykupywać, dok. Wykupić; uwalniać za pieniądze niewolnika, jeńca, przez okup wyzwalać; odbierać zastaw, płacąc dłużną należność; kupować wszystko, co było do sprzedania; w. ś., uwalniać ś., wyswobadzać ś., płacąc za siebie okup, okupywać ś.

Wykurczać, dok. Wykurczyć; wyprostować rzecz skurczoną; w. ś., wyprostowywać ś. po skurczeniu ś.

Wykurować (się), wyleczyć (ś.).

Wykusz, ganek, wystający na zewnątrz domu, zwykle obmurowany i przykryty, przedsienie (fig.).

Wykusza, przedmurze, miejsce, z którego się bronią.