Wykuwać, dok. Wykuć; kując dziurawić, kuciem wyrabiać co, uderzeniami młota formować co.
Wykwakać, kwacząc wyrazić co a. wyprosić; w. ś., dość ś. nakwakać.
Wykwestować, kwestując wyprosić datki, ukwestować.
Wykwiczeć, Wykwikać, kwikiem wyrazić co a. wyprosić.
Wykwilić, kwiląc wyrazić albo wyprosić co.
Wykwint, elegancja, wytworność, smak wyrobiony, wysoki polor umysłowy a. obyczajowy, przepych zewnętrzny w mieszkaniu, w urządzeniu ś., w życiu, stosunkach; wspaniałość, komfort, zbytek; wogóle rzecz wyszukana, wymyślna, wytwornie zrobiona, np. potrawa, strój; wytworność w obejściu, w strojach i t. p.
Wykwintnie, przysł., wytwornie, elegancko, wymyślnie, z komfortem, zbytkownie.
Wykwintnisia, kobieta wykwintna, pięknie ubierająca ś., elegancko mieszkająca, zamiłowana w estetyzmie.
Wykwintniś, człowiek wykwintny, wytworny, zamiłowany w estetyce życia.
Wykwintność, właściwość tego, co wykwintne; wykwint, wytworność, komfort, zbytek, przepych.
Wykwintny, elegancki, wytworny, estetyczny, zbytkowny, wyszukany, wymyślny; zrobiony, urządzony z wykwintem: w-e życie. w. strój, w. obiad, w-e urządzenie mieszkania; przesadny, zbytnio wytworny.
Wykwit, to, co wykwita, ukazuje ś. w kształcie kwiatu; przen., najwyższy, najdoskonalszy wyraz zmysłowy jakiegoś pojęcia abstrakcyjnego; warstwa kryształków jakiej soli, np. saletry, ukazująca ś. na powierzchni ziemi i różnych przedmiotów, wyglądająca, jak szron.
Wykwitać, dok. Wykwitnąć; wyrastać z rośliny jako kwiat; ukazywać ś., jako rezultat czego.
Wykwitnąć — p. nied. Wykwitać.
Wykwitować kogo, wydaniem kwitu uwolnić od dotychczasowych rachunków, pokwitować rachunki; w. kogo z czego = rachując ś. z kim, dać mu kwitek zamiast należności, nie dać mu nic, puścić z kwitkiem; przen., skrzywdzić kogo, oszukać, odrwić, ogołocić, wyzuć z czego; w. ś., wypłacić ś., wywzajemnić ś.
Wylać – p. nied. Wylewać.
Wylalać, wypieścić, wycackać; wymówić pieszczotliwie.
Wylany, którego wylano; który ś. niepodzielnie poświęcił dla kogoś a. dla czegoś; który wszystko czyni z miłości dla innych; gorąco miłujący, szczery, serdeczny, otwarty; w. na co złego = całkiem oddający ś. złemu.
Wylaskować, wyrobić w kształcie lasek.
Wylatać, Wylatywać, dok. Wylecieć; lecąc na skrzydłach, wydostawać ś. na zewnątrz czego, lecieć poza obręb czego; wybiegać, wyskakiwać prędko skąd; wypadać, wysuwać ś. szybko skąd; wylatując z jakiego miejsca, unosić ś. w powietrzu: para, dym w-a; wznosić ś. w górę, lecieć w kierunku odwrotnym ciążeniu powszechnemu, wzlatywać; przen., wynosić ś. prędko, postępować szybko po stopniach karjery; wywyższać ś; chełpić ś., pysznić ś., chwalić ś., popisywać ś.; słówko wyleciało = wymknęło ś., zostało powiedziane niebacznie; wyleciało mi z pamięci = zapomniałem; z rąk mu wszystko w-a = tak się śpieszy a. jest tak zdenerwowany; słówko ptaszkiem wyleci, a powróci wołem = plotka rośnie, przechodząc z ust do ust; wąs na wargę w-a = sypie ś., rośnie.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/379
Ta strona została przepisana.