Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/385

kich po kolei; przen., wytępiać, mordować, niweczyć wszystkich; morząc kogo głodem, wymuszać na nim co, zniewalać do jakiego ustępstwa; osłabiać, wycieńczać głodem; w. ś., osłabiać ś, wycieńczać ś. głodem.

 Wymarzać (-zać), dok. Wymarznąć (-znąć); ginąć od mrozu jeden po drugim, aż do ostatniego, zmarznąć; o płynie: zamarzać, w lód ś. zamieniać w zupełności.

 Wymarzły (wymar-zły), który wymarzł.

 Wymarznąć (wymar-znąć) — p. nied. Wymarzać (wymar-zać).

 Wymarzony, którego wymarzono; wymyślony; doskonały, wyborny, najlepszy w swoim rodzaju.

 Wymarzyć — p. nied. Wymarzać.

 Wymaszerować, o wojsku: wyjść z jakiego miejsca w porządku, wyruszyć w pochód.

 Wymaścić, wysmarować, natrzeć maścią a. jaką tłustością, dodać tłuszczu; wypotrzebować wszystką maść na smarowanie.

 Wymatać, matactwem wyłudzić.

 Wymateracować, wysłać materacami a. czymś miękkim, jakby materacami.

 Wymawiacz, człowiek, który komu co wymawia a. który kogo wymawia, usprawiedliwia.

 Wymawiać, dok. Wymówić; wyrażać głosem, za pomocą organów mowy wygłaszać, wypowiadać dźwięki, wyrazy i zdania; wyrażać myśl jaką słowami, mówić, wykrywać słowami wszystko do końca, mówić to, czegoby nie należało powiedzieć; wyrażać co należycie słowami: w. sobie co, zapewniać, warować, sobie co przy zawieraniu jakiejś umowy, ugody, zastrzegać sobie co na swoją korzyść; zastrzegać ś. z góry, że nie będzie ś. ulegało rygorom pewnej gry, zabawy, z góry nie zgadzać ś. na coś, protestować zawczasu przeciw czemu; w. kogo, co, usprawiedliwiać, uniewinniać, ekskuzować, tłumaczyć, bronić słowami; w. komu co, wyrzucać w oczy, wyrzuty czynić z powodu złych postępków; w. komu służbę = oddalać go; w. komu mieszkanie = wyrzucać go z mieszkania; w. komu sumę = żądać jej zwrotu; w. ś., być wymawianym; mową wykręcać ś. od czego, znajdować wymówki, usprawiedliwiać ś., uniewinniać ś., ekskuzować ś.; wzbraniać ś. od przyjęcia czego, uczynienia czego; zdradzać ś. z czymś mową, wydawać tajemnicę.

 Wymawialny, dający ś. wymówić.

 Wymawianie, wyrażanie za pomocą mowy; w. sobie czego, warowanie, zastrzeganie; w. komu, wyrzucanie mu w oczy; w. ś., usprawiedliwianie ś.

 Wymazać — p. nied. Wymazywać.

 Wymazywać, dok. Wymazać; smarować na całej powierzchni, wysmarowywać; wykreślać, przekreślać coś napisanego, jako niepotrzebne znosić, usuwać, kasować; w. kogo z pamięci = wygładzać; w. co = całkiem co zużywać na smarowanie — p. Wypotrzebowywać.

 Wymącić, usunąć męty, wydobyć z zamętu; zmącić tyle czego, ile potrzeba.

 Wymączać, dok. Wymączyć; czyścić coś, zawalanego mąką.

 Wymądrzałość, wygórowane mniemanie o swoim rozumie, przemądrzałość.

 Wymądrzały, zbyt wiele mniemający o swoim rozumie, przemądrzały.

 Wymądrzeć, nabyć mądrości, stać ś. mądrym, zmądrzeć; zacząć zbyt wiele mniemać o swoim rozumie, stać ś. przemądrzałym.

 Wymerskać, wybić, śćwiczyć, wychłostać.