Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/386

 Wymęczać, dok. Wymęczyć; męcząc wyciskać co na kim; z trudem odbierać; wyrabiać, wytwarzać co z męką, z wielkim trudem.

 Wymęczyć — p. nied. Wymęczać; w. kogo, zmęczyć go, zmordować, pozbawić sił zdrowia przez zbytnie utrudzenie; w. ś., zmęczyć ś., zmordować ś., stracić siły, zdrowie przez trud nadmierny, sfatygować ś.

 Wymędrkować, wyłudzić mędrkowaniem, wykpić, wyłgać.

 Wymężczyźniać, dok. Wymężczyźnić, kastrować mężczyznę.

 Wymężnieć, stać ś. mężnym; stać ś. mężczyzną, nabrać wyglądu mężczyzny, zmężnieć.

 Wymiana, wymienienie, wyszczególnienie czego; czynność, polegająca na tym, że za jeden przedmiot daje ś. inny, równej wartości, zamiana; czynność kupna i sprzedaży, polegająca na takiej wymianie; w. usług = wyświadczanie sobie wzajemne usług równoważnych.

 Wymianka, Wymienka, zastrzeżenie, wyjątek.

 Wymiar, wymierzanie, rozmierzanie; to, czym ś. co wymierza, określa, miara przestrzeni a. czasu; rozmiar, rozciągłość w trzech zasadniczych kierunkach: długości, szerokości i głębokości a. wysokości; w. sprawiedliwości = wymierzanie jej, zadosyćuczynienie jej, wyrok, kara.

 Wymiara, wymiar.

 Wymiarek młyński, pewna ilość ziarna, oddawana młynarzowi za jego zmielenie, wymiełek.

 Wymiarkować, wymierzyć stosownie do czego, pomiarkować jak potrzeba; miarkując, rachując, coś obmyślić; badając, rozważając, śledząc, wywnioskować, zorjentować się.

 Wymiarny — p. Wymiarowy.

 Wymiarowy, dotyczący wymiaru.

 Wymiatać, dok. Wymieść; miotąc, ciskając, wyrzucać poza obręb czego, precz odrzucać; miotłą, szczotką usuwać, jaką rzecz niepotrzebną; zamiataniem oczyszczać: w. pokój; wypędzać, wyganiać kogo; w. komu co = wyrzucać, wymawiać w oczy, wytykać mu wady, złe postępki.

 Wymiąć, wygnieść, pognieść, zmiąć; mięciem, gnieceniem wydobyć, wycisnąć.

 Wymiądlić, wymiędlić.

 Wymieciny (-in), to, co wymieciono, odpadki, śmiecie.

 Wymielać, dok. Wymieć; mleć wszystko, co było do zmielenia; mieleniem otrzymywać co.

 Wymieniacz, człowiek, który co wymienia, który co zamienia.

 Wymieniać, dok. Wymienić; nazywać kogo, co po imieniu, wyszczególniać, wzmiankować; wypowiadać kolejno pewną ilość przedmiotów, szczegółów, wyliczać; dawać jedną rzecz wzamian za drugą: w. pieniądze = zmieniać je na drobniejsze, a. pieniądze krajowe na zagraniczne i odwrotnie.

 Wymienić — p. nied. Wymieniać.

 Wymienista, mająca wielkie wymiona.

 Wymienka — p. Wymianka.

 Wymienne (-ego), opłata za wymianę pieniędzy.

 Wymienny, mogący być wymienianym, dający ś. wymieniać, polegający na wymianie: handel w. = polegający na tym, że za jeden produkt otrzymuje ś. inny, bez użycia pieniędzy.

 Wymierać, dok. Wymrzeć; umierać, kończyć życie jeden po drugim aż do ostatniego, wygasać.

 Wymiernik, człowiek, trudniący ś. wymierzaniem czego, gieometra.

 Wymierność, właściwość tego, co może być wymierzone.

 Wymierny, dający ś. wymierzyć, obliczyć; mający pewną, ściśle