wymierzoną miarę a. wymiary; mający kształt prawidłowej figury a. bryły gieometrycznej.
Wymierzać, dok. Wymierzyć; dochodzić miarą długości, szerokości, wysokości a. głębokości czego; w. sprawiedliwość, karę = czynić zadość sprawiedliwości, wykonywać, wyznaczać karę; w. co = przebywać pewną przestrzeń, jakby mierząc ją krokami; w. co = wyzyskiwać miarą; w. co z kogo, na kim = otrzymywać co od niego gwałtem, przemocą, wymuszać; w. do kogo, do czego, przeciw komu, przeciw czemu = na cel brać, celować, godzić, kierować cios, uderzać, strzelać; w. ś., być wymierzanym; zdawać rachunek z czego, tłumaczyć ś. ze swego postępowania, usprawiedliwiać ś.; odpłacać ś., wypłacać ś.
Wymierzić (wymier-zić); wymóc co na kim naprzykrzaniem ś. obmierzłym.
Wymierzły, obmierzły.
Wymierzwić, wygnoić mierzwą, zasilić rolę mierzwą, nawieźć, użyźnić nawozem.
Wymierzyć — p. nied. Wymierzać.
Wymieszać, wykonać mieszanie, zmieszać starannie.
Wymieszkać, przemieszkać gdzie pewien czas, do pewnego terminu.
Wymieść — p. nied. Wymiatać.
Wymię, gruczoł umieszczony pod piersiami a. pod brzuchem a. między tylnemi nogami, w którym zbiera ś. mleko u samic, zwierząt ssących, u kobiet, sutka.
Wymiędlić, międleniem wyczyścić.
Wymiękczać, dok. Wymiękczyć; czynić miękkim, miększym, zmiękczać; przen., czynić łagodnym.
Wymiękczeć — p. Wymięknąć.
Wymiękczyć – p. nied. Wymiękczać.
Wymięknąć, Wymiękczeć, stawać ś. miękkim, zwłaszcza przez wygniecenie, przez zwilżenie w jakim płynie.
Wymigać się, Wymignąć się, szybko biegnąc, wymknąć ś.; zręcznie ujść niebezpieczeństwa, wyjść z kłopotu.
Wymijać, dok. Wyminąć; omijać, przechodzić, przejeżdżać, przepływać mimo, mijając a. omijając kogo a. co, zostawiając kogo a. co na boku; przen., unikać kogo, stronić od kogo.
Wymilczeć, przemilczeć czas jakiś; w. co, milczeniem uzyskać.
Wymiłować, miłością uzyskać, ukochać.
Wyminąć — p. nied. Wymijać.
Wymionowaty, podobny do wymienia.
Wymionowy, odnoszący ś. do wymienia.
Wymiot, wymiotanie, wyrzucanie czego; wyrzut, wybuch: w. wulkanu; to, co ś. wymiata, wyrzuca; płód poroniony, urodzony przedwcześnie, wymiotek, pomiotek; odrzutki, odpadki, śmiecie, wymiotło, pomiotło; w lm., pokarm, wyrzucony napowrót ustami, womity, plwociny; sama czynność wyrzucania pokarmu przez usta; ekskrementy, odchody.
Wymiotek, Wymiotło — p. Wymiot.
Wymiotnica lekarska, mały krzew z rodziny marzanowatych, używany w medycynie pod nazwą ipekakuany (fig.).
Wymiotować, wyrzucać pokarm z żołądka ustami, womitować.
Wymiotowy, ściągający ś. do wymiotu, do wymiotowania.
Wymistrzować, Wymistrować, misternie wyrobić, wymyślić misternie, po mistrzowsku, wzorowo, bez zarzutu, ułożyć zręcznie.
Wymknąć się — p. nied. Wymykać się.
