Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/389

tępiać; w. ś., być wymrażanym, ginąć od mrozu.

 Wymrozić — p. nied. Wymrażać.

 Wymrózki (-ów), to, co pozostało po wymrożeniu, po wymarznięciu.

 Wymruczeć, mrucząc wymówić, powiedzieć, wyśpiewać co, mruczeniem uzyskać, otrzymać co; w. ś., dosyć ś. namruczeć.

 Wymrzeć — p. nied. Wymierać.

 Wymulać, dok. Wymulić; muł, szlam z czego usuwać, wypłókiwać; usuwając muł oczyszczać; wykopywać dół, robić jamę w ziemi; w. ś., wydobywać ś. z mułu, z ziemi.

 Wymundurować, ubrać, ustroić w mundur a. w mundury.

 Wymurować, murując wznieść, wystawić ścianę jako budynek, wybudować z cegły i wapna; wyłożyć, wycembrować cegłą.

 Wymus, wymuszanie, wyciskanie czego na kim.

 Wymusić p. nied. Wymuszać.

 Wymuskać, Wymusnąć, wygładzić muskając; uczesać kogo starannie; w. ś., uczesać ś. gładko, ubrać ś. starannie, wystroić ś.

 Wymustrować, Wymusztrować, nauczyć obrotów wojskowych, wprawić w nie; wyuczyć zachowania ś.; w. ś., wyćwiczyć ś. w mustrze.

 Wymuszać, dok. Wymusić; przymuszać, zniewalać kogo do czynienia czego, żądać; w. ś., czynić coś wbrew swojej woli, zmuszać siebie do czego.

 Wymuszenie, przysł., z przymusem, z przesadą, nienaturalnie; rzecz., wymożenie czego na kim gwałtem, zniewolenie kogo do czego.

 Wymuszony, musem wymożony; nienaturalny, przesadny.

 Wymyć — p. nied. Wymywać.

 Wymydlić, wysmarować mydłem, namydlić; zużyć na mydlenie, wypotrzebować mydła.

 Wymykać, dok. Wymknąć; wyciągać, wysuwać zręcznie, wysmykać, wybierać co skąd gładko i szybko; wyprzedzać; w. ś., wysuwać ś., wyślizgać ś. zręcznie i niepostrzeżenie, wypadać szybko, uciekać, umykać zręcznie; w. ś. z rąk = wykręcać ś., wywijać ś., wyzwalać ś. zręcznie; w. ś. naprzód, w górę = wybiegać, wylatać, wyjeżdżać, wybijać ś., wyrywać ś.; wysuwać ś.; wychylać ś. na wierzch, wystawiać ś., wystawać.

 Wymysł, wymyślanie, wymyślenie; wybredzanie, kaprys, wymyślność, wykwint; rzecz wymyślona, wynaleziona, urojona; koncept, sztuczka; opowieść wymyślona, zmyślenie; łajanie, połajanka, wyraz obelżywy.

 Wymyszkować, wynaleźć, wytropić coś skrytego; w. ś., wyśliznąć ś., wykręcić ś.

 Wymyślacz, człowiek, który co wymyśla.

 Wymyślać, dok. Wymyślić; wynaleźć przez myślenie, myśląc odkryć co, dojść sposobu wykonania czego, wytworzyć; w. co = układać co w głowie, zmyślać, kłamać, łgać, roić; w. co na kogo = zmyślać z chęcią zaszkodzenia mu, opowiadać o nim rzeczy niestworzone; w. komu = łajać go, złorzeczyć mu, urągać mu; wybredzać, przebierając odrzucać, przebierać z niesmakiem.

 Wymyślić — p. nied. Wymyślać.

 Wymyślnica, forma żeńs. od Wymyślnik.

 Wymyślnie, przysł., zręcznie, kunsztownie, sztucznie, w sposób wyszukany, wykwintnie, wytwornie, wybrednie.

 Wymyślnik, człowiek wymyślny, wybredny.

 Wymyślność, dar wynalazczy, obfitość wymysłów; zręczność w wynajdywaniu wybiegów, kłamstw; wykwintność, przesada w drobia-