Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/392

go, zabierać ś. skąd ze swemi rzeczami, tobołkami i t. p., wymykać ś., uchodzić, odchodzić; wynoś ś.!, wynoś mi ś.! = idź precz!, ruszaj stąd!; wyniósł ś., jak niepyszny = odszedł ze wstydem; wyprowadzać ś., przenosić ś. na inne miejsce zamieszkania; wznosić ś., podnosić ś. w górę; otrzymywać wyższe stanowisko społeczne, podnosić ś. na wyższą godność; przen., stawać ś. dumnym, wyniosłym, dumnieć, pysznieć, zbyt wiele o sobie mniemać, z pogardą i lekceważeniom traktując innych.

 Wynosić, ponosiwszy czas jakiś, zedrzeć, wyszarzać przez noszenie; w. ś., wytrzeć ś., podniszczyć ś. przez noszenie.

 Wynosiny (-in), wynoszenie ś., wyprowadzanie ś., wyprowadzka; w. umarłego = wyprowadzanie zwłok z mieszkania a. z kościoła na cmentarz, eksportacja.

 Wynucić, nucąc wyrazić co, wyśpiewać.

 Wynudzać, dok. Wynudzić; wymuszać co na kim, nudząc go, zanudzając go, dokuczając mu ustawicznie prośbami.

 Wynudzić — p. nied. Wynudzać; w. kogo, wymęczyć, zmęczyć go nudzeniem; w. ś., przecierpieć nudę przez czas pewien.

 Wynukać, nukając, popędzając kogo do roboty, wymóc co na kim, wydostać co od kogo, doprowadzić go, aby co zrobił.

 Wynurzać, dok. Wynurzyć; wydobywać z głębi, z osłony wysuwać, wytykać; wypowiadać myśli, uczucia, wywnętrzać; w. ś., wysnuwać ś. z głębi, wychodzić na jaw; wywnętrzać ś. przed kim, wypowiadać swoje myśli, uczucia, otwierać przed kim serce.

 Wynurzyć — p. nied. Wynurzać.

 Wynużyć, wymordować, wymęczyć.

 Wyobcować, wyłączyć kogo ze społeczeństwa, rzucić klątwę na kogo.

 Wyobraziciel, człowiek, który wyobraża, przedstawia kogo a. co, który jest przedstawicielem kogo a czego.

 Wyobrazicielka, forma żeńs. od Wyobraziciel.

 Wyobrazić — p. nied. Wyobrażać.

 Wyobrazować — p. nied. Wyobrazowywać.

 Wyobrazowywać, dok. Wyobrazować; przedstawiać, wyobrażać w obrazie, w słowach, w opisie.

 Wyobraźliwy, dający wyobrażenie, wywołujący wyobrażenie przedmiotu — p. Wyobraźny.

 Wyobraźnia, władza duchowa człowieka, mocą której, swobodnie kojarząc wyobrażenia, tworzy on nowe ich grupy, nowe pojęcia i obrazy, fantazja, imaginacja, u artystów jest źródłem twórczości, to jest tworzenia takich kształtów, których w świecie realnym nigdy nie było a. których artysta nigdy sam nie widział: ludzi, wypadków, krajobrazów.

 Wyobraźny, Wyobraźliwy, dotyczący wyobraźni, dający ś. wyobrazić.

 Wyobrażać, dok. Wyobrazić; przedstawiać w obrazie, w wizerunku, w opisie, w utworze literackim i t. p.; przedstawiać, reprezentować, oznaczać co; tworzyć nowe kształty mocą wolnej wyobraźni, nadawać postać, kształt przez działalność wyobraźni; odtwarzać co, przedstawiać sobie w duchu, imaginować, wystawiać sobie w myśli; w-aź sobie! = uprzytomnij sobie w myśli; cóż ty sobie w-asz? = co sobie myślisz?

 Wyobrażenie, ślad, który w naszym umyśle pozostawia jakiś poznany przedmiot a. zjawisko świata zewnętrznego, utrzymujący ś.