Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/395

 Wypaproszyć — p. Wypatroszyć.

 Wyparać, Wypruwać, dok. Wyprać; prując, rozrzynając. rozcinając, wyjmować ze środka; usuwać, rugować, przepędzać; w. ś., prując co, zwalczając zawady, wydobywać ś. skąd, wydostawać ś. ze środka czego, uwalniać ś.

 Wyparcie, parciem wyrzucenie, wypchnięcie; w. ś., uwolnienie ś, wyłamanie ś., wyzwolenie ś.; nieprzyznanie ś. do czego.

 Wyparować, ogrzewając sprawić, aby płyn zamienił ś. w parę, aby para wyszła, ulotnić; wybić z szyku, z porządku, z szeregu; wypędzić, siłą zmusić do ustąpienia skąd; wysuszyć ś. z pary, z potu, usunąć kogo skąd siłą, gwałtem; zmienić ś. w parę, ulotnić ś., przejść ze stanu ciekłego w lotny.

 Wyparskać, Wyparsknąć, parskając, wyrzucić co z nozdrzy; wypryskać; w. s., dość ś. naparskać.

 Wyparsknąć — p. Wyparskać.

 Wyparszywieć, wychorować ś. na parchy, wynędznieć wskutek parchów, sparszywieć.

 Wyparty, którego wyparto, wyrzucony, wypchnięty, usunięty.

 Wyparzać, dok. Wyparzyć; poddawać działaniu pary, oczyszczać; w. za pomocą pary a. zanurzania w gorącym płynie; w. kogo skąd, dokuczając, wypędzać, wyrugowywać; w. ś.= używać parowej łaźni.

 Wyparzony, którego wyparzono; nie w-a gęba = człowiek, mówiący sprośne słowa, nieposkromiony w języku.

 Wyparzyć — p. nied. Wyparzać; w. kogo kijem = obić boleśnie, wygrzmocić, wyłoić.

 Wypas, wypasanie, wypasienie; czas wypasania, miejsce pasania, pastwisko; prawo wypasania.

 Wypasać, dok. Wypaść; spasać trawę i t. p. bydłem, końmi, paszą tuczyć, pasąc wykarmiać.

 Wypasły, który ś. wypasł, spasły, opasły, tuczny.

 Wypasywać — p. Wypasać.

 Wypaszczać ś. — p. Wypościć ś.

 Wypaść — p. nied. Wypasać — p. nied. Wypadać.

 Wypatroszyć, Wypaproszyć, wydobyć, wydostać, wyciągnąć ze zwierzęcia wnętrzności.

 Wypatrywać, szukać oczami, upatrywać wzrokiem, patrzeć wciąż, czy ś. coś nie stanie, czy ktoś nie nadejdzie i t. p.

 Wypatrzeć — p. Wypatrzyć.

 Wypatrzyć, Wypatrzeć, wyśledzić, odnaleźć, wyszukać wzrokiem, upatrzyć; śledząc, dostrzec; badając wzrokiem, wybrać sobie kogoś a. coś z pośród wielu; zbadać, rozpoznać patrzeniem: w. sobie co; w. oczy = ciągłym patrzeniem, wyglądaniem, natężaniem osłabić je, stępić, zmęczyć.

 Wypchać — p. nied. Wypychać; żart., w-aj ś.!, każ ś. w.! = wynoś ś.!, daj mi spokój!

 Wypchlić (się), oczyścić (ś.) z pcheł.

 Wypchlisko, woda, sącząca ś. po pochyłości góry i unosząca z sobą cząstki rudy żelaznej, co jest dowodem blizkiego pokładu rudy.

 Wypchnąć — p. nied. Wypychać.

 Wypejsować, oczyścić cepem ziarna jęczmienia od ości; wytargać kogo za pejsy, powyrywać mu pejsy.

 Wypełcie, wypielanie.

 Wypełgnąć, wybuchnąć płomieniem, zapalić ś. nagle.

 Wypełki (-łek), chwasty powyrywane, zielsko wypielone, opełki.

 Wypełniacz — p. Wypełniciel.

 Wypełniać dok. Wypełnić; czynić pełnym czego, nasypywać, nalewać do pełna, całkiem napełniać; wykonywać jakąś pracę, jakieś zadanie, wykonywać robotę, uskuteczniać, doprowadzać co do końca; czynić to, co powinno być