Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/401

jaśniać; w. czoło = rozmarszczyć je; w. umysł = przestawać ś., martwić, gniewać i t. p.; w. ś., stawać ś. pogodnym, jasnym: w-a ś., niebo ś. wyjaśnia, chmury ś. rozchodzą; przen., powracać do równowagi umysłu, uspakajać ś.

 Wypokładać, wytrzebić.

 Wypokostować, powlec, natrzeć pokostem.

 Wypokutować, wypełnić do końca naznaczoną pokutę, odbyć pokutę, odpokutować za winy, za grzechy; pokutą nagrodzić jaką krzywdę.

 Wypolerować, przez tarcie, gładzenie uczynić polerownym, błyszczącym, gładkim; przen., ogładzić pod względem duchowym, ucywilizować, ukształcić: w. umysł, obyczaje; w. ś., być wypolerowanym, wygładzonym.

 Wypoliczkować, wybić, wytrzepać kogo po policzkach, spoliczkować; nabesztać słownie a. piśmiennie tak, jakby dostał policzek; w. ś., siebie samego wybić po policzkach.

 Wypolityczeć, Wypolitycznieć, stać ś. politycznym, grzecznym; ucywilizować ś.

 Wypominać, dok. Wypomnieć; przypominać komu co, zwłaszcza z chęcią dokuczenia mu, wymawiać komu co, czynić zarzuty, robić wymówki; przypominając, wyliczać, wymieniać; żądać czego natarczywie, przypominając, domagać ś. czego.

 Wypominki (-nek), wymienianie przez księdza na ambonie imion i nazwisk zmarłych, wraz z poleceniem, aby ś. za nich wierni pomodlili; napomnienie.

 Wypomnieć — p. nied. Wypominać.

 Wypompować — p. nied. Wypompowywać.

 Wypompowywać, dok. Wypompować; pompując wyciągać, wydobywać, płyn, ciecz jaką wylewać, wydostawać skąd; w. ś., być wypompowywanym; wyzyskiwać co od kogo.

 Wyporek, wyparanie, wyprucie; to, co wydobyto za pomocą prucia; płód, z łona matki wypruty po jej śmierci; w lm., w-i, nici, wyprute z pończochy, z trykotu.

 Wyporządzać, dok. Wyporządzić; czynić porządnym, robić porządek, przyprowadzać do porządku, oczyszczać z brudu, ze śmieci; wyreperowywać, naprawiać; w. ś., być wyporządzanym; wypróżniać ś.

 Wyposażać, dok. Wyposażyć; dawać posag kobiecie, wychodzącej za mąż, opatrywać posagiem; dawać mężczyźnie, np. synowi część majątku, aby ś. rządził samodzielnie; przen., obdarzać kogo czym, dawać komu coś w swej hojnej łaskawości; w. ś., być wyposażanym, otrzymywać posag.

 Wyposażenie, danie posagu; to, czym ś. kogoś wyposaża, posag; danie funduszu na utrzymanie jakiej instytucji, zakładu naukowego i t. p.

 Wyposażyć — p. nied. Wyposażać.

 Wypościć, pewien czas przepędzić poszcząc; wyprosić, wymodlić sobie co postem; w. ś., nie jeść przez długi czas, wygłodnieć, schudnąć.

 Wypotęgowywać, dok. Wypotęgować — p. Wypotężniać.

 Wypotężniać, Wypotęgowywać, dok. Wypotężnić, Wypotęgować; potężnym czynić, wynosić do potęgi; w. ś., stawać ś. potężnym, dochodzić do siły, mocy, stawać ś. potężniejszym, wznosić ś. ponad innych.

 Wypotężnieć, stać ś. potężnym, mocnym, silnym, dojść do potęgi, dojść do wielkiej władzy.

 Wypotnieć — p. Wypocić ś.

 Wypotrzebować, zużyć wszystko na jaką potrzebę, wyekspensować.

 Wypowiadać, dok. Wypowiedzieć;