Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/404

kogo z jego miejsca zamieszkania na inne; przen., wywodzić, wnioskować, wyciągać, jako wniosek; w. umarłego = asystować przy eksportacji; w. skąd jakie zjawisko, np. jaki wyraz, obyczaj, urządzenie i t. p. = szukać w czym początku czego; w. swój ród od kogo = uważać go za swego protoplastę, być jego potomkiem; w. kogo z błędu, niepewności, z bojaźni = czynić, że przestanie błądzić, wahać ś., obawiać ś.: w kogo z cierpliwości = zniecierpliwiać go; w. kogo w pole = oszukiwać go; w. kogo z rozumu, z głowy = sprawiać, że straci głowę, odurzać, zawracać głowę, obierać z rozumu, w. na widok, na jaw, na świat = czynić jawnym, znanym, wydobywać z ukrycia; w. kogo na ludzi = przyczyniać ś. do jego karjery, dawać mu fach w rękę; w. co z niczego = stwarzać; o ptakach: w. młode = wysiadywać, wylęgać; w. plamę = wywabiać; o wyżle: w. zwierzynę = wystawiać, dawać znak myśliwemu, żeby ś. zbliżył; w. ś., być wyprowadzanym; zmieniać miejsce zamieszkania, przeprowadzać ś., wynosić ś. skąd.

 Wyprowadziciel, człowiek, który kogo, co wyprowadza.

 Wypróbować, dojść zapomocą prób, próbując doświadczyć, przekonać ś., jak jest; przekonać ś. o uczciwości, danej osoby, o użyteczności jakiej rzeczy, jakiego środka.

 Wypróchlizna, miejsce wypróchniałe.

 Wypróchnieć, wygnić, zepsuć ś. wskutek próchnienia.

 Wypróć — p. Wypruć.

 Wyprószać, dok. Wyprószyć; prósząc, wysypywać; wykurzać, okurzać; w. ś., prósząc ś., wysypywać ś.

 Wyprówać — p. Wypruwać.

 Wypróżniać, dok. Wypróżnić; próżnym coś czynić przez wybranie, wylanie zawartości, oczyszczać; w. kieliszek, szklankę = wychylać, wypijać; w. mieszek, worek, kieszeń = wydawać pieniądze; w med., wygnać z organizmu odchody za pomocą środków lekarskich; w. ś., próżnym ś. stawać przez wybranie, wylanie zawartości; odbywać naturalną potrzebę, oddawać odchody, wydzielać kał.

 Wypróżniały, który ś. wypróżnił, wypróżniony, pusty.

 Wypróżnić — p. nied. Wypróżniać.

 Wypróżnieć, stać ś. próżnym, pustym.

 Wypróżnienie, rzecz. od Wypróżnić; odchody, kał, ekskrementy.

 Wypróżnimieszek, Wypróżniworek, Wypróżniskrzynka, złodziej, rabuś, rzezimieszek; wydrwigrosz.

 Wypruć — p. nied. Wypruwać.

 Wyprutek, płód, wydobyty z łona matki po jej śmierci, wyporek.

 Wypruwać, Wyprówać, dok. Wypruć, Wypróć; prując jaką powłokę, wydobywać coś ze środka czego, wyjmować z wnętrza; w. komu wnętrzności = uderzeniem, cięciem w brzuch, sprawiać wypadnięcie wnętrzności, w. żyły = wyjmować je, karcić krwawo; w. ś., przedzierając powłokę, pokonywając zawady, wydobywać ś., wyłaniać ś. ze środka.

 Wyprysk, wypryśnięcie; w med., rodzaj wysypki.

 Wypryskać, dok. Wyprysnąć; wydobywać ś., wylewać ś. ze środka czego w postaci kropel, rozlatujących ś. na wszystkie strony, wytryskać; wymywać, oczyszczać tryskającym płynem; parskając, wyrzucać z nozdrzy.

 Wyprysnąć — p. nied. Wypryskać.

 Wypryszczeć, dostać wyprysków.