Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/406

wskutek pęknięcia czego wydostawać się; wydobywać się na wierzch, tworząc wypukłość; o roślinach: wydawać liście z pączków; o liściach, o kwiatach: rozwijać ś. z pączków; o pączkach: ukazywać ś. na roślinach.

 Wypukiwać, dok. Wypukać; pukaniem wyrażać co, wystukiwać; pukając, wywoływać kogo; pukaniem uzyskiwać, otrzymywać co; w med., uderzając w chore części ciała, szukać źródła choroby.

 Wypuklasty, nieco wypukły.

 Wypukle — p. Wypukło.

 Wypuklina, nabrzmiałość, przepuklina, ruptura, kiła.

 Wypukło, Wypukle, przysł., z wypukłością, wystająco, wydatnie, wystając na zewnątrz.

 Wypukłorzeźba, rzeźba, w której figury a. przedmioty wyobrażone śą, jakby wystawały z powierzchni.

 Wypukłość, wydatność, wydętość, nabrzmiałość.

 Wypukło-wklęsły, z jednej strony wypukły, a z drugiej wklęsły.

 Wypukło-wypukły, mający z obu stron powierzchnie wypukłe.

 Wypukły, wystający, wydatny; wydęty, nabrzmiały: oczy w-e = wysunięte z jam na wierzch; wargi w-e = szerokie, wywinięte; rzeźba w-a = wypukłorzeźba; zwierciadło w-e = którego powierzchnia ma kształt odcinka kuli.

 Wypurgować, wyczyścić, oczyścić; w med., przeczyścić ś., wypędzić odchody za pomocą środków leczniczych

 Wypust, wypuszczanie, wypuszczenie; miejsce, którędy co ś. wypuszcza, spust, upust; miejsce, na które wypuszczają bydło na paszę, wygon, pastwisko; to, co ś. komu oddaje, wypuszcza; w bud., część budowy, naprzód wypuszczona; wycieczka, ekskursja, rękaw ubrania.

 Wypustek, Wypustka, listewka, najczęściej innego koloru, wszyta między dwie części jakiego ubrania; krótki rękawek; niewielka część budowli, naprzód wysunięta; gałązka, wyrosła z pnia drzewa a. z łodygi; opuszczonie w czym, zapomnienie, to, co opuszczono a. ominięto.

 Wypustny, odnoszący ś. do wypustu; dający ś. wypuścić; wypuszczający co z siebie.

 Wypustoszyć, zupełnie spustoszyć, wyniszczyć do cna.

 Wypustowy, odnoszący ś. do wypustu.

 Wypuszczać, dok. Wypuścić; pozwalać wyjść ze środka czego, uwalniać z zamknięcia, oswobadzać, wyzwalać; pozwalać wysuwać ś., wypędzać, przestając trzymać, podtrzymywać co; puszczać w obieg, podawać do użytku publicznego; szyjąc, budując, krając coś, tak czynić, aby coś wystawało; o ziemi: pozwalać, że wyrasta coś; o roślinie: wyrastać, dostawać nowych pędów, liści, kwiatów; w. co komu, dawać w dzierżawę, w arendę, na pewien czas na pewnych warunkach; opuszczać coś przy czytaniu, przepisywaniu, wymawianiu, przerysowywaniu itp.; w. zwierzynę = nie strzelać do niej, gdy ś. blizko zerwie, lecz czekać, aż ś. oddali na odległość strzału; w. komu = popuszczać mu cugle, pozwalać mu biec w cwał; w. powietrze, dech = oddychać; w. ducha = umierać, konać; w. z rąk np. władzę = wyrzekać ś. jej; w. z rąk jaki interes = nie brać ś. do niego, nie korzystać ze sposobności, w. słowa, głos = odzywać ś.; w. urynę, kał = oddawać, wydzielać; w. pocisk ze strzelby, kulę = wysyłać, wyrzucać; w. żądło = wysuwać; w. suknię = podłużać ją przez wszycie nowych cząstek, poszerzać ją; w. ś., być wypusz-