Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/409

stawiać kogo, przybierając na siebie jego postać, postawę, charakter, rysy, giesty; wypowiadać, wygłaszać jakieś słowa; być czyimś przedstawicielem uprawomocnionym, pełnomocnikiem; kreślić, malować, przedstawiać za pomocą mowy, słowami jakieś myśli, uczucia, pojęcia; zawierać w sobie jakieś pojęcie, jakąś myśl; zawarowywać, zastrzegać co sobie w pewnej formie; w. ś., być wyrażanym, wyobrażać ś. w kształtach zmysłowych; używać pewnych wyrazów dla zobrazowania czyich myśli, uczuć, mówić tak a. inaczej, mieć pewien styl, wysławiać ś.

 Wyrażenie, rzecz. od Wyrazić; wyraz a. kilka wyrazów, zawierających pewne pojęcia a. myśl; wysłowienie ś., wypowiedzenie.

 Wyrąb, Wyręb, wyrąbywanie; kawał czego wyrąbany, bryła; puste miejsce po wyrąbanym, lesie, trzebież; droga, wycięta przez las.

 Wyrąbywać, dok. Wyrąbać; rąbiąc, uderzając ostrym narzędziem, wyłamywać, wybijać, wysadzać co, rąbać jedno po drugim, ścinać kolejno wszjstko, rąbiąc, robić w czym otwór, zagłębienie; rąbiąc, wytwarzać pewne kształty, kształtować toporem, siekierą, wyciosywać, wyrabiać w drzewie; nadniszczać jakieś narzędzie ostre przez ciągłe używanie, wyszczerbiać; w. ś., ostrym narzędziem, np. toporem, szablą, torować sobie drogę, wydostawać ś., wyzwalać ś. za pomocą rąbania: w. ś. z kim, bić ś. z kim na szable; przen., wywijać ś., wykręcać ś. z czego.

 Wyrecytować, powiedzieć z pamięci, gładko.

 Wyręb — p. Wyrąb.

 Wyrębla, otwór, wyrąbany w czym; otwór, zrobiony w lodzie, w rzece, jeziorze, sadzawce; przerębel.

 Wyręblak, wyrąbany kawał czego; orzech dojrzały, łatwo wydostający ś. z łuski, łuszczak, wyłupek.

 Wyrębne (-ego), opłata za wyrąb drzewa w lesie.

 Wyrębnie, przysł., dobitnie, dosadnie, wyraźnie, jasno, zrozumiale.

 Wyrębny, mogący być wyrąbanym, przeznaczony do wyrębu.

 Wyręczać, dok. Wyręczyć; zastępować kogo w jakiej czynności, być zastępcą czyim w jakiej zabawie, na jakim stanowisku, pomagać; w. ś., zastępować ś. kim, oddawać komu iunemu robotę, którą powinno ś. samemu wykonać.

 Wyręczyciel, człowiek, który kogoś wyręcza.

 Wyręka, wyręczenie kogo w jakiej robocie; osoba, która kogo wyręcza, zastępuje.

 Wyrko, łóżko proste kmiece.

 Wyrobek, wyrabianie, wyrobienie czego; rzecz wyrobiona, zrobiona pracą; zysk, osiągnięty z pracy, pieniądze zarobione pracą, zapracowane; iść na w. = szukać pracy, zarobku.

 Wyrobić — p. nied. Wyrabiać.

 Wyrobka, karczunek na łąkę; spuszczanie drzewa wycechowanego w cięciu, we właściwej porze i przysposobienie go do wywiezienia z lasu; w. czysta = obrabianie drzewa masztowego, zupełnie jak do użycia, opucówka.

 Wyrobkowy, odnoszący ś. do wyrobku.

 Wyrobnica, kobieta, która najmując ś. własną pracą zarabia, kobieta chodząca na wyrobek.

 Wyrobnictwo, stanowisko, zajęcie, stan wyrobnika a. wyrobników.

 Wyrobniczy, dotyczący wyrobnika a. wyrobnictwa.

 Wyrobnik, człowiek, najmujący