roślina z rodziny dziurawcowatych, dziurawiec; ś. chleb — p. Świętojanek; owoc świętojanka w kształcie słodkich i mięsistych strączków jadalnych.
Świętojańskie (-ego), zadatek, dawany przy umowie rocznej, zawieranej na św. Jana.
Świętojerski, odnoszący ś. do św. Jerzego.
Świętokaźca, profanator świętości, świętokradca.
Świętokaźny, profanujący rzeczy święte.
Świętokłamca, człowiek, nie dotrzymujący ślubu, złożonego Bogu.
Świętokradca, człowiek, który kradnie rzeczy święte, należące do kościoła, profanator świętości.
Świętokradzki, odnoszący ś. do świętokradztwa, dokonany przez świętokradcę.
Świętokradztwo, przywłaszczenie sobie rzeczy świętej, własności kościelnej; znieważenie, profanacja świętości.
Świętokrzyski, od Św. Krzyża, dotyczący Św. Krzyża; Ś-skie góry = nazwa gór w ziemi Radomskiej; Ś-a, nazwa ulicy w Warszawie.
Świętokupca, Świętokupiec, człowiek handlujący, kupczący świętemi rzeczami, urzędami kościelnemi i t. d., świętoprzedawca.
Świętokupski, odnoszący ś. do świętokupcy, właściwy świętokupcy.
Świętokupstwo, handlowanie, kupczenie rzeczami świętemi, urzędami kościelnemi i t. d.
Świętołupstwo, rabunek kościoła, świętokradztwo.
Świętomarcińskie (-ego), komorne, płacone na św. Marcina.
Świętomyślność, świętość myśli.
Świętomyślny, mający święte myśli, święcie myślący.
Świętopietrze, dobrowolna ofiara, składana papieżowi na rzeczy kościoła, opłata, posyłana w wiekach średnich z Polski do Rzymu każdego roku na lampy w kościele św. Piotra (grosz św. Piotra w Polsce płacono do końca panowania Zygmunta Augusta).
Świętoprzedawca — p. Świętokupca.
Śwlętoruski, święty u Rusinów.
Świętosporny, sprzeczny w rzeczach świętych.
Świętoszek, fałszywy nabożniś, bigot, liziobrazek, obłudnik nabożny; owad z rzędu tęgopokrywych.
Świętoszka, forma żeńs. od Świętoszek.
Świętoszkostwo, rola, charakter świętoszka, bigoterja, niewiara, obłudna pobożność.
Świętość, charakter, przymiot tego, co jest święte, poświęcone, uświęcone; charakter tego, co otoczone powszechną czcią, szacunkiem; w lm. ś-i, rzeczy święte, rzeczy poświęcane, relikwje.
Świętośpiewny, odnoszący ś. do świętobliwego śpiewu.
Świętować, obchodzić święta; nic nie robić, próżnować.
Święty, z istoty swojej nie ulegający grzechowi, zupełnie doskonały: Bóg; zaliczony przez kościół do rzędu błogosławionych, którym ś. cześć oddaje; mający udział w świętości Boskiej: ś. patron, ś. anioł; poświęcony Bogu, uświęcony przez religję, mający związek z religją: ś. dzień, ś-e rzeczy, ś-e miejsce, ś. przybytek, Pismo Ś-e = Stary i Nowy Testament; rok ś. = miłościwe lato, jubileusz; Msza Ś-a; historja ś-a = historja narodu izraelskiego według Starego Testamentu oraz dzieje Chrystusa i apostołów; Ziemia Ś-a = Palestyna; gieografja ś-a = gieografja Palestyny; Ojciec Ś. =
