dać; w. ś. z czym, występować nie w porę, powiedzieć coś niedorzecznego; wyrwał ś., jak Filip z Konopi = powiedział coś bez sensu, ni stąd, ni zowąd; o uczniu: prosić nauczyciela o spytanie.
Wyrywczo, przysł., dorywczo, nie ciągle, od czasu do czasu.
Wyrywczy, prowadzony sposobem urywanym, nie jednym ciągiem, dorywczy, urywczy.
Wyrywek, Wyrywka, wyrywanie, wyrwanie; kawałek wyrwany; na w-i = to stąd, to zowąd, nie po porządku; słuchanie lekcji na w-i = rzucając pytania z różnych działów kursu, nie po porządku.
Wyrząd, wyrządzenie, wyrządzanie.
Wyrządzać, dok. Wyrządzić; oddawać, odmierzać każdemu, co mu ś. należy: w. komu cześć, sprawiedliwość; dopuszczać się względem kogoś czegoś złego, krzywdzić kogo, popełniać zły czyn, płatać: w. komu krzywdę, psotę, przykrość; opatrywać kogoś we wszystko potrzebne na drogę; w. ś., być wyrządzanym, zaopatrywać ś. we wszystko potrzebne do drogi.
Wyrządzić — p. nied. Wyrządzać.
Wyrzec — p. nied. Wyrzekać.
Wyrzechotać, Wyrzegotać, Wyrzekotać, rzechocąc wyrazić, rzechocąc wymóc, wyprosić.
Wyrzeczenie, za pomocą mowy wyrażenie czego, myśl, wypowiedziana słowami; wypowiedzenie; wyrok, dekret; w. ś., zrzeczenie ś., rezygnacja.
Wyrzeczny, dający ś. wyrazić w mowie.
Wyrzednieć — p. Wyrzedzieć.
Wyrzedzić, zupełnie przerzedzić, całkiem rzadkim uczynić.
Wyrzedzieć, Wyrzednieć, stać ś. zupełnie rzadkim, przerzedzić ś.
Wyrzekać, dok. Wyrzec; wyrażać co za pomocą mowy, wypowiadać, wygłaszać; wyrokować, wydawać wyrok, dekretować; jasno, ściśle określać, głosić, orzekać; głośno narzekać ze złorzeczeniem; skarżyć ś. głośno, lamentować, biadać, utyskiwać; w. ś., zrzekać ś., rozmyślnie pozbawiać ś. pewnych praw, wygód, uciech i t. p., rezygnować z czego: w. ś. świata = usuwać ś. od uciech życiowych; w. ś. kogo, nie chcieć mieć z kim nic wspólnego, nie chcieć znać kogo, zrywać stosunki z kim.
Wyrzempolić, Wyrzępolić, odegrać nędznie; rzempoląc zarobić sobie.
Wyrzewnik, gatunek szkarłupni, jeżowiec jadalny (fig.).
Wyrzezacz, ten, co wyrzyna, wyrzynacz.
Wyrzezać — p. Wyrznąć.
Wyrzezek, kawałek, wyrznięty z czego; noworodek, wyrznięty z łona matki; trzebieniec, kastrat, eunuch.
Wyrzezywać — p. Wyrzynać.
Wyrzeźbić, rzeźbiąc coś zrobić, wyrżnąć, wykonać rzeźbę.
Wyrzępolić — p. Wyrzempolić.
Wyrznąć — p. nied. Wyrzynać; w. kogo w twarz, w policzek = uderzyć z rozmachem; w. mowę, toast, komplement = wypowiedzieć gładko, ze swadą; w. komu reprymandę, paternoster = zrobić gorącą wymówkę, wyłajać; w. komu skórę, tyłek = oćwiczyć go.
Wyrzucać, dok. Wyrzucić; rzucając usuwać co poza obręb czego, rzucać ze środka na zewnątrz czego, ciskać co w pewnym kierunku siłą mięśni a. jakiej machiny: w. dzidę, strzałę, kulę, pocisk; w. kogo, wypędzać, wyganiać, wypychać, rugować; w. co z czego, usuwać, odrzucać, wyłączać, jako rzecz niepotrzebną, wymazywać, wykreślać; w. co z
