Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/423

ganiać, wypłaszać; w. co = groźbą, strachem zniewalać kogo do czego, przymuszać.

 Wystrofować, napomnieć słowami karcącemi, zrobić uwagę co do postępowania.

 Wystroić — p. nied. Wystrajać.

 Wystrugać — p. nied. Wystrugiwać.

 Wystrugiwać, dok. Wystrugać; strugać wewnątrz i wyrzucać części zestrugane; strugając po całej powierzchni, wygładzać, wykańczać co za pomocą strugania.

 Wystrychać, dok. Wystrychnąć; strychując, trąc po powierzchni, wygładzać, wyrównywać, polerować; ubierać przesadnie, zbytkownie, wystrajać; wystawiać kogo na śmieszność, oszukawszy go, wywiódłszy w pole: wystrychnąć kogo na dudka, na kpa = drwić z niego, oszukawszy go, ośmieszać; przedstawiać w obrazie, odmalowywać; w. kogo skąd = wypędzać, rugować; wynosić ś., strzelać, bujać w górę, wyrastać; w. ś., wystrajać ś., ubierać ś. w sposób przesadny i śmieszny, wysadzać ś. w stroju; narażać ś., wystawiać ś. na śmieszność przez niedorzeczne, niezręczne postępowanie: wystrychnąć ś. na dudka, na kpa.

 Wystrychnąć — p. nied. Wystrychać.

 Wystrzał, wystrzelenie, wyładowanie ś. nabitej broni palnej, strzał; każde wogóle wyładowanie ś. nagle nagromadzonej encrgji fizycznej, połączone z hukiem: w. elektryczny, w. chemiczny.

 Wystrzec się — p. nied. Wystrzegać się.

 Wystrzegać się, dok. Wystrzec ś. kogo, czego, unikać, strzec ś., być ostrożnym, chronić ś., nie chcieć ś. narażać na co, nie chcieć mieć nic wspólnego z kim a. czym.

 Wystrzelać, wypotrzebować, zużyć wszystko na strzelanie: w. proch, kule, strzały; nadwerężyć, zniszczyć przez długie strzelanie; pozabijać wszystkich, strzelając do nich po kolei; w. ś., pozabijać ś. nawzajem kulami, strzałami i t. p; w. ś. z kim, odbyć z nim pojedynek na broń palną.

 Wystrzelać, dok. Wystrzelić; wypróżniać broń palną albo łuk, wyrzucając z niej pocisk, ładunek; wyrzucać pocisk z broni palnej a. z łuku; o broni: wyrzucać z siebie pocisk; wybijać pociskiem z broni palnej a. z łuku; strzelać z broni palnej a. z łuku; o płynach: wytryskać, wyciekać w górę przez otwór; wyrastać szybko i wysoko, górować wzrostem nad innemi; wybiegać, wyskakiwać nagle.

 Wystrzelić — p. nied. Wystrzelać.

 Wystrzępiać, dok. Wystrzępić; robić strzępy po brzegach tkaniny; wysnuwać, wyciągać nici z brzegu tkaniny; w. ś., stawać ś. strzępiastym po brzegach; o nici: wysuwać ś. z brzegu tkaniny.

 Wystrzyc — p. nied. Wystrzygać.

 Wystrzygać, dok. Wystrzyc; nożyczkami wycinać, wykrawać; za pomocą nożyczek nadawać jaki kształt; w. ś., być wystrzyganym.

 Wystrzykać, dok. Wystrzyknąć; gwałtownie wyciskać, wypychać płyn jaki przez wązki otwór; wylewać ś. wązkim otworem, wytryskać.

 Wystrzykiwać — p. Wystrzykać.

 Wystudzać, dok. Wystudzić; czynić, że co wystygnie, ochłodnie; ostudzać, ochładzać.

 Wystukiwać, dok. Wystuknąć; stukać od czasu do czasu; stukając, wybijać, wywalać; stukaniem wyrażać, dawać znać, porozumiewać ś.; stukając, wywoływać kogo, wypukiwać;za pomocą stukania dochodzić źródła i rodzaju choroby, wypukiwać, opukiwać.

 Wystuknąć — p. nied. Wystuki-