Świśnięcie, wydanie świstu, gwizd; uderzenie kogoś z rozmachem, szybko, mocno, ze świstem; przywłaszczenie sobie czego cudzego, kradzież.
Świt, słabe światło przed wschodem słońca; chwila przed wschodem słońca.
Świta, fr., orszak monarchy a. dostojnika — p. Świtka.
Świtać, dnieć, rozdniewać; rozjaśniać ś. słabym światłem przed wschodem słońca: ś-a = dnieje; mieć nadzieję; roić ś., snuć ś., marzyć ś.: co ci ś. ś-a w głowie?; ukazywać ś., stawać ś. widzialnym: dno w gąsiorku ś-a = już bardzo mało w nim trunku.
Świtanie, świt.
Świtezianka, owad z rzędu prostoskrzydłych, rodzaj ważki (fig.).
Świtka, Świta, sukmana, chłopska, siermięga.
Świtny, odnoszący ś. do świtu; odnoszący ś. do świtki.
T, dwudziesta litera alfabetu, spółgłoska przednio-językowa czyli zębowa, bezdźwięczna, twarda, wybuchowa.
Ta!, ta!, ta!, wykrz., naśladujący uderzanie, bicie; naśladujący nudną, monotonną mowę; oznaczający wątpliwość: jeszczeby też! akurat! skąd!
Tab., skr. Tabula, łć., tablica.
Tabaczarka, Tabacznica, hind., kobieta, zajmująca ś. sprzedażą tabaki; kobieta, zażywająca tabakę; żona tabaczarza.
Tabaczarnia, hind., sklep, gdzie sprzedają tabakę: miejsce, gdzie palą tytuń, palarnia, knajpa.
Tabaczarz, hind., mężczyzna, zażywający tabakę — p. Tabacznik.
Tabaczek, hind., kolor tabaki, tabaczkowy.
Tabaczka, hind., zdr. od Tabaka.
Tabaczkowy, Tabakowy, Tabaczny, hind., odnoszący ś. do tabaki; mający kolor tabaki, t. j. ciemny z odcieniem czerwonawego.
Tabaczne (-ego), hind., podatek od tabaki, od tytuniu.
Tabacznica, hind. — p. Tabaczarka.
Tabacznik, hind. — p. Tabaczarz; kupiec, sprzedający tabakę i tytuń.
Tabaczny, hind. — p. Tabaczkowy.
Tabaka, hind., odpowiednio przyrządzony i zaprawiony substancją aromatyczną i amonjakalną tytuń w proszku, używany do wciągania w nos; ciemny jak t. w rogu = nic nie wie, nie umie; nie wart i niucha t-i = nic nie wart.
Tabakiera, hind. — p. Tabakierka; przen., t. bez tabaki = pusta stodoła, pusta głowa; czy nos dla t-y, czy t. dla nosa = czy funkcjonarjusze dla publiczności czy publiczność dla funkcjonariusza?
Tabakierka, hind., małe pudełeczko, ozdobna szkatułka, służąca do noszenia z sobą tabaki (fig.); przen., t. bez tabaki = głowa bez rozumu.
Tabakiernik, hind., rzemieślnik wyrabiający tabakiery.
Taban, najprzedniejszy rodzaj perskich głowni czyli kling.
