Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/440

 Wywiotszyć, zrobić zupełnie wiotchym, wątłym.

 Wywisać, dok. Wywisnąć; wysuwając ś. z czego; ukazując ś. z czego, zwisać; wisieć.

 Wywisnąć — p. nied., Wywisać.

 Wywlec — p. nied. Wywlekać.

 Wywlekać, Wywłóczyć, dok. Wywlec; wyciągać, wysuwać co ze środka czego na zewnątrz; wynosić dokąd bez potrzeby; wyprowadzać, wywodzić kogo skąd, przemocą; przen., ujawniać niepotrzebnie jakąś rzecz ukrytą a. dawną, zapomnianą, przestarzałą; w. ś., z biedą, z wielką trudnością, powoli wychodzić skąd; o nici, o tasiemce = wysuwać ś.

 Wywłaszczać, dok. Wywłaścić; wyzuwać z własności, własność komu odbierać; w. ś., wyzuwać ś. z własności.

 Wywłaszczenie, wyzucie z własności, przymusowe odebranie komu jego własności, zwłaszcza nieruchomej na skarb a. na użytek publiczny; w. ś., wyzucie ś. z własności.

 Wywłok, wywleczenie, wywłóczenie; to, co wywłóczono.

 Wywłoka, nędzna, licha istota; włóczęga, nierządnica; licha szkapa; plugawiec, nędznik; ksiądz ekskomunikowany, kleryk, który porzucił zawód duchowny.

 Wywłócznik — p. Włóczydło (roślina).

 Wywłóczyć — p. Wywlekać; wyciągać, wynosić; w. sprawę = wyprowadzać ją na jaw; w. rolę = spulchnić ją za pomocą brony, wybronować; w. ś., odbyć długą włóczęgę, nawłóczyć ś., przestać ś. włóczyć.

 Wywnętrzać, dok. Wywnętrzyć; wyjmować na zewnątrz części wewnętrzne, wydobywać wnętrzności; przen., wycieńczać siły, wyczerpywać, wyzyskiwać kogo; w. kielich, kubek = spełniać, wychylać; w. co, wyrzucać ze swego wnętrza; przen., wymuszać, wyjawiać własne myśli, uczucia, wrażenia; w. ś., wydobywać ś. z wnętrzności; przen., wyjawiać ś., wykazywać ś., okazywać ś.; przen., wynurzać ś. przed kim ze swemi myślami, uczuciami, marzeniami, zwierzać mu ś. ze swych uczuć, przekonań, spowiadać ś.

 Wywnętrzyć — p. nied. Wywnętrzać.

 Wywnioskować, wyciągnąć wniosek z czego.

 Wywodnie, przysł., dowodnie, dokładnie, szczegółowo, przekonywająco, jasno.

 Wywodny, dający ś. wywieść, dowieść, okazać dowodnie; dokładny, obszerny, drobiazgowy, szczegółowy.

 Wywodziciel, człowiek, który kogo wywodzi, który co wywodzi na jaw.

 Wywodzić, dok. Wywieść; prowadzić kogo, co, ze środka na zewnątrz, wyprowadzać, wyciągać, wywlekać; robić z niczego, tworzyć, stwarzać, powoływać do życia; wydawać na świat; szukać początku czego, pierwszej przyczyny czego, dochodzić pasma następstw: w. ród swój od jakiego przodka, w. wyraz od jakiego pnia; wyłuszczać, wyjaśniać, tłumaczyć, wykładać, eksplikować; przedstawiać jakąś rzecz logicznie i wyprowadzać wnioski; przed sądem stwierdzać niewinność czyją, składając dowody; w. kogo z błędu = przekonywać go, że ś. myli; w. kogo z bojaźni, z kłopotu, z niepokoju = sprawiać, że przestanie ś. bać, kłopotać, niepokoić; w. kogo w pole = oszukiwać; w. kogo z rozumu = pozbawiać go rozumu, bałamucić, durzyć, otumaniać; w. pisklęta = wysiadywać je z jaj; w. pisklęta z gniazda = uczyć je lotu; w. świad-