Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/447

2) kierunek od czego, np.: wstręt, wstecz; 3) okazywana komu albo czemu pomoc, np. wspomagać, wspierać, wsparcie; 4) różne znaczenia, np. wzbudzić, wznosić itp.

 Wzad, przysł., w tył, w tyle, z tyłu; nazad, napowrót, z powrotem.

 Wzajem, Wzajemnie, przysł., oznacza, że czynność jednej osoby przechodzi na drugą i jednocześnie odwrotnie, to samo odnosi ś. do wielu osób, nawzajem.

 Wzajemnić się — p. Wywzajemniać ś.

 Wzajemnie — p. Wzajem.

 Wzajemność, cecha czynności, która jest wzajemna, t. j. wywołuje analogiczną czynność u osoby, na którą oddziaływa; w szczególności: miłość wzajemna = odpłacanie uczuciem za uczucie.

 Wzajemny, odpłacający ś. wzajemnością, postępujący tak, jak względem niego ktoś inny postępuje; czyniony wzajemnie, świadczony przez wzajemność, oddawany nawzajem.

 Wzamian, przysł., jedno za drugie zamiast czego, na zamianę, zamieniając jedno na drugie.

 Wzawody, W zawody, przysł., ścigając ś., prześcigając ś., usiłując przegonić, przewyższyć kogo, co; szybko, pędem.

 Wzbaczać, dok. Wzbaczyć; rozważać, roztrząsać bacznie, poddawać bacznej uwadze.

 Wzbestwić (się), zrobić (ś.) podobnym do dzikiej bestji, wzbiesić (ś.).

 Wzbić — p. nied. Wzbijać.

 Wzbiec — p. nied. Wzbiegać.

 Wzbiegać, dok. Wzbieżeć, Wzbiec, Wzbiegnąć; biegiem dostawać ś. na wyższe miejsce; przen., urosnąć, wzrosnąć ku górze; w. ś., o koniach: rozbiegać ś.

 Wzbiegnąć — p. nied. Wzbiegać.

 Wzbierać, dok. Wezbrać; o wodzie w rzece, w stawie, w morzu i t. p.: zbierać ś. w wielkiej ilości i występować z brzegów: morze w-a = jest przypływ morski; swawola w-a = potęguje ś.

 Wzbiesić, doprowadzić do wściekłości; w. ś., dochodzić do wściekłości, wściec ś. od złości.

 Wzbieżeć — p. nied. Wzbiegać.

 Wzbijać, dok. Wzbić; bijąc podnosić w górę; w. myśli, ducha = unosić ś. myślami, duchem ku niebu; w. swą władzę = stawać ś. potężnym, wywyższać ś.; w. kogo w dumę = drażniąc jego próżność, czynić go dumnym; w. w bogactwa = czynić bogatym, ubogacać; w. lud = buntować go; w. ś., wznosić ś. w górę, bijąc czym o co, np. bijąc skrzydłami; w. ś., w dumę — dumnym ś. stawać; w. ś. na pana = panoszyć ś.

 Wzbiór, wezbranie wód, powódź, przypływ morza.

 Wzbogacać, dok. Wzbogacić; czynić bogatym, zbogacać; w. ś., zostawać bogatym, gromadzić wiele rzeczy, mających dużą wartość.

 Wzbogacić — p. nied. Wzbogacać.

 Wzbogacieć, bogacić ś., wzbogacać ś., zostawać bogatym.

 Wzboleć, zostać nagle przejętym bólem.

 Wzbraniać, dok. Wzbronić; nie pozwalać, zabraniać, zakazywać, nie dozwalać, nie dopuszczać; w. ś., stanowczo odmawiać uczynienia czego, nie chcieć za nic zrobić czego.

 Wzbronić — p. nied. Wzbraniać.

 Wzbronno, przysł., niewolno, zakazano.

 Wzbronny, wzbraniający, wzbraniający ś.; zakazany, zabroniony, niedozwolony.

 Wzbudować — p. nied. Wzbudowywać.

 Wzbudowywać, dok. Wzbudować; budując wznosić.

 Wzbudzać, dok. Wzbudzić; bu-