Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/449

co sterczało; nastawiając, podnosić do góry, najeżać; z trudnością kłaść na siebie coś ciasnego.

 Wzdzierżeć (się), wstrzymać (ś.), powściągnąć (ś.).

 Wzdźwigać (się), dok. Wzdźwignąć (ś.); dźwigając podnosić (ś.).

 Wzejść – p. nied. Wschodzić.

 Wzemknąć się, porwać ś. ku górze.

 Wzganiać, dok. Wzgonić, Wzegnać; gonić, płoszyć tak, iż zerwie ś. do góry; gnać, zaganiać; zapędzać na wyższe miejsce.

 Wzgarda, pogarda.

 Wzgardliwie, przysł., ze wzgardą.

 Wzgardliwy, okazujący wzgardę.

 Wzgardzać, dok. Wzgardzić; gardzić, czuć wzgardę do kogo lub czego, pogardzać, pomiatać, nie chcieć czego przyjąć.

 Wzgardzony, którym wzgardzono; okryty wzgardą, żyjący w pogardzie powszechnej, poniżony, pohańbiony, upodlony.

 Wzgląd, oglądanie ś. na co, uwaga na co zwrócona, pamięć na jakie okoliczności, stan czego, położenie i t. p.: mieć w. na co = pamiętać o czym, uważać na co; przez w. na co = mając co w pamięci, biorąc co pod uwagę; zwracać ś. do kogo ze w-ędem = grzecznie, ale bez uniżoności; okazywać komu należne mu w-ędy = winne uszanowanie; łaska, przychylność, życzliwość, skłonność: w. na osobę = stronniczość, stronność; punkt widzenia, stosunek między osobami a. przedmiotami, proporcja; pod tym w-ędem = z tego punktu widzenia, z tej strony; pod każdym w-ędem = z każdej strony, z każdego punktu widzenia; przychodzić dokąd w-em czego = w sprawie czego; przez w. na co = mając co na uwadze, z powodu czego; uważać co pod różnemi w-ędami = z tej i z owej strony.

 Wzglądać, dok. Wzglądnąć; spoglądać w górę od czasu do czasu; spoglądać od czasu do czasu w którąkolwiek stronę, oglądać ś. na różne strony; przen., w. na kogo, na co, mieć wzgląd na co a. na czyje położenie, okazywać ś. względnym, łaskawym; w. na co, mieć baczność na co, czuwać nad czym, pilnować czego; w. w co, wchodzić, wzierać, wglądać w co, rozważać co.

 Wzglądnąć — p. nied. Wzglądać.

 Względem, przyim., w stosunku do kogo, do czego, ku komu, czemu, dla kogo, czego: miłość dzieci w. rodziców; w porównaniu z kim, czym, stosunkowo do kogo, czego.

 Względnie, przysł., oglądając ś. na położenie czyje, stan czego, biorąc pod uwagę pewne okoliczności; życzliwie, przychylnie, łaskawie, łagodnie; z uwagi na zachodzący stosunek do kogo, czego, w stosunku do kogo, czego.

 Względność, cecha tego, co jest względne.

 Względny, zwracający uwagę na położenie czyje a. stan czego, biorąc pod uwagę pewne okoliczności; życzliwy, przychylny, łagodny, pobłażliwy, łaskawy; uważany w stosunku do kogo, czego, stosunkowy; umiarkowany, nie krańcowy, pośredni, nie nazbyt obfity: zaledwie dostateczny; zaimek w. = odnoszący ś. do poprzedzającego rzeczownika, przymiotnika a. zaimka, np. który, jak, kto, co, ile.

 Wzgórek, niewielka wyniosłość ziemi, pagórek, niewielka góra; każda wydatność, wypukłość.

 Wzgórkowaty, podobny do wzgórka; mający wzgórki, pagórkowaty.

 Wzgórze, niewielka góra, pagórek, niewielka wydatność; część czego wzniesiona.

 Wzgrzać — p. nied. Wzgrzewać.

 Wzgrzebać — p. nied. Wzgrzebywać.