Tabela, łć., tablica, spis czego w przegródkach między linjami pionowemi; dokładny wykaz poszczególnych przedmiotów, zestawienie rachunkowe, sporządzone w liczbach lub graficznie z na pisami w nagłówkach rubryk tego, co rubryki zawierają.
Tabelarny, Tabelowy, łć., dotyczący tabeli, odnoszący ś. do tabeli.
Tabelaryczny, łć., ułożony w kształcie tabeli.
Tabernakulum, łć., namiot, przybytek; w kościele katolickim ozdobna szafka na ołtarzu, przeznaczona do przechowywania Najświętszego Sakramentu (fig.) u Izraelitów: przybytek, gdzie spoczywała arka przymierza.
Tabes, łć., uwiąd rdzenia pacierzowego, choroba przewlekła, bezgorączkowa, cechująca ś. bólami przeszywającemu w nogach i zboczeniami w chodzie.
Tabetyk, łć., cierpiący na uwiąd rdzenia pacierzowego.
Tabin, gatunek ozdobnej drogiej kitajki.
Tabinki, Tebinki, Tybinki, ozdoby skórzane, wiszące u siodła; część ciała jeźdźca, przylegająca do siodła; tył, zad.
Tabinowy, odnoszący ś. do tabinu; zrobiony z tabinu.
Tablatura — p. Tabulatura.
Tabldot (table d’hote), fr., obiad w restauracji o jednej porze dla wszystkich gości, nie wybierany z jadłospisu.
Tablerować, fr., mieszać rozcierając (np. proszek, maść, lukier).
Tableta, fr., duża taca, stolik z takąż tacą, przystawiany do stołu jadalnego.
Tabletka, fr., tabliczka, pastylka.
Tablica, łć., deska, czarno pomalowana, do pisania na niej; płyta; rysunek objaśniający, umieszczony na całej stronicy a. na całym arkuszu; rubryki z wymienieniem a. systematycznym układem różnych szczegółów; t. statystyczna — p. Statystyczny; t. erekcyjna — p. Erekcyjny; t. paschalna — p. Paschał; t. Pitagoresa — p. Tabliczka mnożenia.
Tablicowy, Tabliczny, łć., odnoszący ś. do tablicy; zrobiony w kształcie tablicy.
Tabliczka, łć., mała tablica; t. szyfrowa = do pisania na niej kredką a. szyferkiem; t. mnożenia = wykaz iloczynów z mnożenia liczb jednocyfrowych; wykaz takich iloczynów, ułożony w formie tablicy z kolumnami liczb.
Tabliczkowy, łć., odnoszący ś. do tabliczki; wyrobiony w kształcie tabliczek.
Tablo (tableau), fr., obraz, malowidło; widok, dający ś. objąć okiem; żart., zdarzenie, scena komiczna, zbieg okoliczności, stawiający jaką osobę obecną w położeniu śmiesznym, przykrym lub charakterystycznym.
Tabor, tur., obóz, otoczony wozami (fig.); zbiór wozów i pakunków wojska w czasie marszu; park, ogół namiotów wojskowych, znaczna ilość ludzi, bydląt naładowanych wozów i t. p., przenoszących ś. z jednego miejsca w drugie: ruszać t-em; ogół parowozów i wagonów, któremi rozporządza dana droga żelazna.
Taboret — p. Taburet.
Taborować, tur., spajać z sobą wozy nakształt taboru; t. ś., roz-
