Wzmagać, dok. Wzmóc; dodawać mocy, wzmacniać, pokrzepiać; powiększać, pomnażać, rozszerzać, natężać, podnosić, rozwijać; w. ś., nabierać siły, zdrowia, wzmacniać ś., pokrzepiać ś., zyskiwać moc, potężnieć; stawać ś. większym, rozrastać ś., rozwijać ś., podnosić ś., rozszerzać ś., szerzyć ś., wzmagać ś.
Wzmartwychwstać — p. Wzmartwychwstawać.
Wzmartwychwstawać, forma dok. Wzmartwychwstać; wstawać z martwych, wskrzesać.
Wzmącić, zmącić, mącąc wzruszyć.
Wzmianka, krótkie wspomnienie, napomknięcie o czym; krótki artykulik informacyjny w gazecie.
Wzmiankarstwo, zajęcie wzmiankarza.
Wzmiankarz, dziennikarz, pisujący wzmianki do gazet.
Wzmiankować, czynić wzmiankę o kim, o czym, wspominać pobieżnie.
Wzmiatać, dok. Wzmieść; podrzucać do góry, wznosić miotłą.
Wzmiąższeć, zgrubieć, roztyć ś.
Wzmieniać, dok. Wzmienić — p. Wzmiankować.
Wzmierzić, uczynić obmierzłym, obmierzić, wstydzić.
Wzmierznąć, obmierznąć.
Wzmieszczać (się), dok. Wzmieścić (ś.); umieszczać (ś.) na wyższym miejscu.
Wzmieścić — p. nied. Wzmieszczać.
Wzmieść — p. nied. Wzmiatać.
Wzmnożyć, pomnożyć, wzmnożyć, rozmnożyć, zwiększyć w liczbie.
Wzmocnić — p. nied. Wzmacniać.
Wzmocnieć, nabrać mocy, pokrzepić ś., wzmocnić ś.
Wzmogły, który ś. wzmógł, który nabrał mocy, sił.
Wzmożony, którego wzmożono, któremu dano posiłki, umocniony; zwiększony, spotęgowany: w. ruch na ulicach.
Wzmożyć, wzmocnić, dopomóc, czynić mocniejszym; powiększyć; w. ś., wzmocnić ś., powiększyć ś.
Wzmóc — p. nied. Wzmagać.
Wzmykać (się), dok. Wzemknąć (ś.); podnosić (ś.) ku górze.
Wznaczać (się), dok. Wznaczyć (ś.); wrażać co w co, jako znak, zaznaczać; w. ś., być wznaczanym; wrażać ś. w co, jako znak.
Wznaczyć — p. nied. Wznaczać.
Wznak, Na wznak, przysł., grzbietem ku spodowi, a piersiami do góry.
Wznawiać, dok. Wznowić; na nowo powoływać do życia, pobudzać do życia to, co już przestało istnieć, odnawiać, ponawiać; w. sztukę w teatrze = grać ją ponownie po dłuższym niegraniu; w. ś., być wznawianym; zjawiać ś. na nowo, ponawiać ś., odnawiać ś.
Wznęcać, dok. Wznęcić; pobudką skłaniać do powstania; w. ś., powstawać, będąc nęconym; rozochocać ś. do czego.
Wzniecać, dok. Wzniecić; o ogniu: rozpalać, rozniecać; w. miłość, nienawiść = obudzać; w. wojnę = wszczynać, rozpoczynać; w. ś., zapalać ś., zajmować ś. ogniem; o uczuciu: zapalać ś., wybuchać; o buncie, o powstaniu: wybuchać.
Wzniecić — p. nied. Wzniecać.
Wzniesienie, rzecz. od Wznieść; miejsce podniesione, wzgórze, pagórek, płaskowzgórze, wyżyna; siedzenie dla widzów, podnoszące ś. coraz wyżej, podjum; pobudowanie, wystawienie czego; w. ś., podniesienie ś. do góry, na wyższe stanowisko.
Wznieść — p. nied. Wznosić.
Wznijść — p. nied. Wschodzić.
Wznikać, dok. Wzniknąć; wydobywać ś. w górę, podnosić ś., wy-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/451
Ta strona została przepisana.
