Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/451

 Wzmagać, dok. Wzmóc; dodawać mocy, wzmacniać, pokrzepiać; powiększać, pomnażać, rozszerzać, natężać, podnosić, rozwijać; w. ś., nabierać siły, zdrowia, wzmacniać ś., pokrzepiać ś., zyskiwać moc, potężnieć; stawać ś. większym, rozrastać ś., rozwijać ś., podnosić ś., rozszerzać ś., szerzyć ś., wzmagać ś.

 Wzmartwychwstać — p. Wzmartwychwstawać.

 Wzmartwychwstawać, forma dok. Wzmartwychwstać; wstawać z martwych, wskrzesać.

 Wzmącić, zmącić, mącąc wzruszyć.

 Wzmianka, krótkie wspomnienie, napomknięcie o czym; krótki artykulik informacyjny w gazecie.

 Wzmiankarstwo, zajęcie wzmiankarza.

 Wzmiankarz, dziennikarz, pisujący wzmianki do gazet.

 Wzmiankować, czynić wzmiankę o kim, o czym, wspominać pobieżnie.

 Wzmiatać, dok. Wzmieść; podrzucać do góry, wznosić miotłą.

 Wzmiąższeć, zgrubieć, roztyć ś.

 Wzmieniać, dok. Wzmienić — p. Wzmiankować.

 Wzmierzić, uczynić obmierzłym, obmierzić, wstydzić.

 Wzmierznąć, obmierznąć.

 Wzmieszczać (się), dok. Wzmieścić (ś.); umieszczać (ś.) na wyższym miejscu.

 Wzmieścić — p. nied. Wzmieszczać.

 Wzmieść — p. nied. Wzmiatać.

 Wzmnożyć, pomnożyć, wzmnożyć, rozmnożyć, zwiększyć w liczbie.

 Wzmocnić — p. nied. Wzmacniać.

 Wzmocnieć, nabrać mocy, pokrzepić ś., wzmocnić ś.

 Wzmogły, który ś. wzmógł, który nabrał mocy, sił.

 Wzmożony, którego wzmożono, któremu dano posiłki, umocniony; zwiększony, spotęgowany: w. ruch na ulicach.

 Wzmożyć, wzmocnić, dopomóc, czynić mocniejszym; powiększyć; w. ś., wzmocnić ś., powiększyć ś.

 Wzmóc — p. nied. Wzmagać.

 Wzmykać (się), dok. Wzemknąć (ś.); podnosić (ś.) ku górze.

 Wznaczać (się), dok. Wznaczyć (ś.); wrażać co w co, jako znak, zaznaczać; w. ś., być wznaczanym; wrażać ś. w co, jako znak.

 Wznaczyć — p. nied. Wznaczać.

 Wznak, Na wznak, przysł., grzbietem ku spodowi, a piersiami do góry.

 Wznawiać, dok. Wznowić; na nowo powoływać do życia, pobudzać do życia to, co już przestało istnieć, odnawiać, ponawiać; w. sztukę w teatrze = grać ją ponownie po dłuższym niegraniu; w. ś., być wznawianym; zjawiać ś. na nowo, ponawiać ś., odnawiać ś.

 Wznęcać, dok. Wznęcić; pobudką skłaniać do powstania; w. ś., powstawać, będąc nęconym; rozochocać ś. do czego.

 Wzniecać, dok. Wzniecić; o ogniu: rozpalać, rozniecać; w. miłość, nienawiść = obudzać; w. wojnę = wszczynać, rozpoczynać; w. ś., zapalać ś., zajmować ś. ogniem; o uczuciu: zapalać ś., wybuchać; o buncie, o powstaniu: wybuchać.

 Wzniecić — p. nied. Wzniecać.

 Wzniesienie, rzecz. od Wznieść; miejsce podniesione, wzgórze, pagórek, płaskowzgórze, wyżyna; siedzenie dla widzów, podnoszące ś. coraz wyżej, podjum; pobudowanie, wystawienie czego; w. ś., podniesienie ś. do góry, na wyższe stanowisko.

 Wznieść — p. nied. Wznosić.

 Wznijść — p. nied. Wschodzić.

 Wznikać, dok. Wzniknąć; wydobywać ś. w górę, podnosić ś., wy-