Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/453

człowiek cnotliwy; w. wszelkich cnót = człowiek pod każdym względem doskonały; brać w. z kogo = starać ś. go naśladować; na w. kogo a. czego = naśladując go; w-em kogo a. czego = na podobieństwo; deseń w kwiaty, w figury, różnemi kolorami wyrobiony.

 Wzrastać, dok. Wzrosnąć, Wzróść; rosnąc powiększać ś., nabierać wzrostu.

 Wzrażać, dok. Wzrazić; odbijać nazad, odrzucać; w. ś., odbijać ś. od czego.

 Wzroczek, zdrobn. i pieszcz. od Wzrok.

 Wzrok, władza widzenia, zmysł, przez który za pośrednictwem światła możemy poznawać kolor, wielkość, kształt i położenie przedmiotów bez ich dotykania; organ, narząd w-ku = oko; wejrzenie, spojrzenie, spoglądanie.

 Wzrokowy, ściągający ś. do wzroku: organ w.

 Wzrosły, który wzrósł, wyrosły.

 Wzrosnąć — p. nied. Wzrastać.

 Wzrost, wzrastanie, rośnięcie; przen., postęp, rozwój, wzmaganie ś.; wielkość, miara, do której ktoś dorósł a. coś dorosło, uroda, postawa.

 Wzróść — p. Wzrosnąć.

 Wzruszać, dok. Wzruszyć; poruszając z miejsca, podnosić, podrzucać, unosić; naruszać, wywracać, przewracać, obalać, burzyć, łamać, niszczyć; w. kogo, wywoływać żywe poruszenie uczuciowe, wywoływać litość, żal, politowanie, współczucie; wywoływać zaburzenie, poruszać namiętności; ruszając, dotykając wzburzać: w. ziemię = skopywać, kopiąc spulchniać; w. posady państwa, społeczeństwa = podkopywać, zachwiewać; w. zwierza, ptaka = spędzać go z legowiska, ruszać; w. żołądek = pobudzać go do wyrzucenia na zewnątrz nie strawionego pokarmu; w. ś., ruszając ś., podnosić ś., drgać: płyn w-a ś. = gotując ś., fermentując, burzyć ś.; zachwiawszy ś. przewracać ś, rozprzęgać ś.; ruszać, powstawać z miejsca; odczuwać żywe poruszenie żalu, litości, współczucia itp.

 Wzruszenie, rzecz. od Wzruszyć; stan człowieka wzruszonego, rzewne uczucie względem kogo albo czego, litość, żal, współczucie.

 Wzruszony, im. od Wzruszyć; poruszony, rozczulony, rozrzewniony; o głosie itp.: tkliwy, wyrażający rozrzewnienie, czułość, pełen litości, współczucia, żalu.

 Wzruszyć — p. nied. Wzruszać.

 Wzryć — p. nied. Wzrywać.

 Wzrywać, dok. Wzryć; skopywać, wzruszać, spulchniać ziemię.

 Wzrywać (się), dok. Wzerwać (ś.); porywać (ś.) w górę.

 Wzrzucać, dok. Wzrzucić; podrzucać w górę; rzucać co na co z dołu.

 Wzrzynać, dok. Wzerznąć, Wrzezać; rznąc podnosić w górę, podrzynając zadzierać.

 Wzsiec — p. nied. Wzsiekać.

 Wzsiekać, dok. Wzsiec; siekąc co, podnosić jego części do góry.

 Wzsypywać — p. nied. Wzsypać; nasypać w górę; podrzucając co, sypać na powierzchnię czego.

 Wzszczepać, szczepając podnieść w górę.

 Wszczepić — p. nied. Wszczepywać.

 Wszczepywać, dok. Wszczepić — p. Szczepić – p. Wdrażać.

 Wzszumieć, szumiąc unosić ś., podnosić ś. w górę z szumem.

 Wzuć — p. nied. Wzuwać.

 Wzuwać, dok. Wzuć; wkładać co na siebie: w. obuwie, pończochy, ubranie.

 Wzwalać, dok. Wzwalić; obalać w górę; waląc z dołu rzucać co na co; w. ś., obalać ś. do góry, obalać ś. na co.