Wzwarcie, wzbicie do góry, wzburzenie.
Wzwarzać, dok. Wzwarzyć; sprawiać, że coś, warząc ś., będzie ś. podnosić do góry.
Wzwaśniać się, dok. Wzwaśnić ś.; unosić ś. w waśni, kłócić ś.
Wzwiać — p. nied. Wzwiewać.
Wzwiady (-ów), zwiady, wywiady, rekonesans.
Wzwić — p. nied. Wzwijać.
Wzwiedzać, dok. Wzwiedzieć; dowiadywać ś, o czym, starać ś. dociec czego, podpatrywać co.
Wzwierać, dok. Wezwrzeć; o płynach: zaczynać burzyć ś. pod wpływem ognia; wznosić, podnosić, wzbijać ku górze.
Wzwieść — p. nied. Wzwodzić.
Wzwiewać, dok. Wzwiać; wiejąc, podnosić ku górze.
Wzwijać, dok. Wzwinąć, Wzwić; nawijać co na powierzchnię czego.
Wzwinąć — p. nied. Wzwijać.
Wzwlec — p. nied. Wzwlekać.
Wzwlekać, dok. Wzwlec; wlec, wciągać do góry.
Wzwodni, wzwodowy, odnoszący ś. do wzwodu: most w. = most zwodzony.
Wzwodzić, dok. Wzwieść; wieść, prowadzić ku górze; wprowadzać z dołu; podnosić, dźwigać do góry wznosić jaki budynek; w. ś., prowadzić ś. nawzajem ku górze; dźwigać ś. w górę, powstawać.
Wzwód, wzwodzenie, wzwiedzenie; most zwodzony.
Wzwyczajać (się), dok. Wzwyczaić (ś.); przyzwyczajać (ś.), wprawiać (ś.) w zwyczaj; wprowadzać (ś.).
Wzwyż, przysł., na wysokość, od dołu do góry, od podstawy do wierzchu; w kierunku ku górze.
Wzwyższać, dok. Wzwyższyć;, wywyższać.
Wzywać, dok. Wezwać; przywoływać, przyzywać; zachęcać, namawiać, nakłaniać, skłaniać; błagać, zaklinać kogo, aby co uczynił; wołać, krzyczeć; w. kogo na pomoc = prosić o pomoc; w. kogo na świadectwo = prosić go, aby zaświadczył prawdę czego.
Wżarzyć (się), wzniecić (ś.), rozpalić (ś.).
Wżąć się — p. nied. Wżynać ś. — p. Wżymać.
Wżdy, przysł., przecie, przecież, jednak, jednakże, atoli; przynajmniej, choćby; w. a. w. kiedy = nakoniec, nareszcie, przecie; tylko, jedynie, pod tym tylko warunkiem: w. więc = tedy; a zatem, jużci; zgoła, wogóle, ze wszystkim.
Wżec — p. nied. Wżegać.
Wżegać, dok. Wżec, Wżegnąć; wpajać.
Wżerać się, dok. Wezrzeć ś., Weżrzeć ś.; wgryzać ś., wjadać ś., wgłębiać ś.
Wżymać, dok. Wżąć; żmąc, wgniatać, wciskać; wygniatając, wpuszczać.
Wżynać się, dok. Wżąć ś.; żnąc, zapuszczać ś. w co, szczególnie zaś, żnąc swoje, zajmować część cudzego.
X, głoska alfabetu greckiego, przyjęta przez alfabet łaciński, za jego pośrednictwem dostała śię do polskiego, dawniej często u nas używana, w imionach własnych zwłaszcza, np. Xawery, Xantypa, Xerxes, Xenofont, Alexander, i w pospolitych przyswojonych z łaciny i z greckiego, np. exemplarz, examen, a także w skróceniach,
