Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/463

 Zabogacić, wzbogacić, uposażyć; z. ś., stać ś. bogatym, wzbogacieć, wzbogacić ś.

 Zabogacieć — p. Zabogacić ś.

 Zabolały, zbolały.

 Zaboleć, zacząć boleć; z. nad kim, nad czym, zacząć współczuwać, przejąć ś. czyimś nieszczęściem, zacząć ubolewać nad kim, nad czym; głowa go o to z-li = on nie zatroszczy ś. o to, nic go to nie obchodzi.

 Zabor — p. Zabór.

 Zaborca, człowiek, zabierający co w sposób gwałtowny, nieprawny, wydzierca, przywłaszczyciel, zdobywca.

 Zaborczy, odnoszący ś. do zaboru, mający na celu zabór, przywłaszczający co sobie, wydzierczy, chciwy zaboru; zdobywczy, zwycięski, łupieżczy.

 Zaborole (-li), palisada, ostrokoły.

 Zaborowy, dotyczący zaboru; dotyczący zaborów, t. j. podziałów, dzielnic, ziem Polski.

 Zabość, Zabodnąć, uderzyć rogami. ubość, z. co czym = wbić co ostrego w co; z. konia = spiąć go ostrogami, z. kogo czym = zabić, uderzając czymś ostro zakończonym, np. rogami, lancą, kopją; z. ś., ubość samego siebie; zabić jeden drugiego rogami a. ostrokończastym narzędziem, zakłóć ś.

 Zabój, zabójstwo, morderstwo; na z. = gwałtownie, namiętnie, szaenie, bez pamięci: kochać ś. na z.

 Zabójca, ten, co zabija lub zabił kogo, morderca.

 Zabójczy, morderczy, śmiercionośny.

 Zabójczyni, forma ż. od Zabójca.

 Zabójnik — p. Zabójca.

 Zabójstwo, zabicie kogo, pozbawienie go życia, morderstwo, mord.

 Zabór, zabieranie, zabranie; łupież, rzecz zabrana, grabież, rabowanie; przywłaszczenie sobie czego przemocą; zabranie kraju siłą oręża a. drogą układów dyplomatycznych: z-y Polski = podziały, zabrane przez Rosję, Prusy i Austrję; kraj zabrany, prowincja zdobyta: z. rosyjski, pruski, austryjacki.

 Zabrać — p. nied. Zabierać.

 Zabraknąć, zacząć nie wystarczać, zacząć brakować.

 Zabrakować, odrzucić, nie przyjąć.

 Zabraniacz, Zabroniciel, człowiek, zabraniający czego, zakazujący czego.

 Zabraniać, dok. Zabronić; nie pozwalać na co, zakazywać, nie dopuszczać, żeby ś. coś stało, bronić komu czego.

 Zabrany, którego zabrano; ziemie z-e = Litwa, Podole, Wołyń, Ukraina.

 Zabratać się, zawrzeć z kim braterstwo, zacząć ś. bratać, zbratać ś.

 Zabrnąć, brnąc zajść; przen., nie mieć wyjścia, zajść, zapuścić ś. za daleko w czymś złym; z. w długi po uszy = wpaść w wielkie długi; nie z-ie on daleko = nic mądrego nie powie, nie zajdzie daleko za dalekoś z-ął = zaszedłeś, posunąłeś ś. zbyt daleko, nabroiłeś wiele.

 Zabrodzić, oddalić ś. od kogoś brodem; z. ś., w bród ś. zapuścić; brodząc zaszargać, zamoczyć ś.

 Zabrodzień, Zabrodnik, Zabrodnia, sieć na ryby, której końce, przywiązane do dwuch żerdzi, ciągną rybacy, brodząc w wodzie.

 Zabrona, zabronienie.

 Zabronić p. nied. Zabraniać.

 Zabronny, mający moc oparcia ś., obronienia; zabroniony, zakazany.

 Zabronować, całkowicie zbronować pole, ukończyć bronowanie.

 Zabrońca, ten, co zabronił.

 Zabróździć — p. Zabróżdżać.