Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/472

 Zacz, w wyr.: co z.? = kto to taki?, co to za jeden?

 Zaczadzenie, niebezpieczne zatrucie organizmu wskutek oddychania powietrzem, zanadto wypełnionym dwutlenkiem węgla.

 Zaczadzieć, zatruć ś. dwutlenkiem węgla, wydobywającym ś. z płonącego drzewa a. węgli.

 Zaczaj, skorupiak krytodychawkowy, krótkoogoniasty, zwrotnonogi.

 Zaczajać się, dok. Zaczaić ś.; zakradać ś. dla podsłuchania, podejrzenia, wyszpiegowania czego; z. ś. na kogo, czekać na kogo w ukrytym miejscu, by napaść na niego znienacka.

 Zaczarować, oczarować, czarami opanować, czarami urzec, zakląć.

 Zaczarowany, którego zaczarowano, który uległ zaczarowaniu: królewna z-a, pałac z-y.

 Zacząć — p. nied. Zaczynać.

 Zaczątek, Zaczętek, zaczęcie, początek; zaród, zarodek.

 Zaczekać, przetrwać jakiś czas, cierpliwie, nim ś. coś stanie, nim ktoś przybędzie, nadejdzie, poczekać.

 Zaczep, Zaczepek — p. Zaczepka.

 Zaczepca — p. Zaczepnik.

 Zaczepiać, dok. Zaczepić; czepiając, zawieszać na czym, zahaczać: z. na haku, na gwoździu; z. kogo, drażnić go mową, wywołując spór, sprzeczkę, bójkę, pierwszym napadać na kogo; zagabywać, zatrzymywać kogo w przejściu, przystępować do kogoś w miejscu publicznym, np. na ulicy, dla zapytania o co, dla nawiązania rozmowy; z. o czym, napomykać, natrącać o czym w rozmowie; z. ś., uczepiwszy ś., zawieszać ś. na czym, zahaczać ś. czymś o co, zatrzymywać ś.

 Zaczepka, wyzwanie do sporu, do walki; powód do zwady, do bójki: szukać z-i.

 Zaczepnie, przysł., napastniczo.

 Zaczepnik, napastnik.

 Zaczepny, odnoszący ś. do zaczepki, do napadu; napastniczy: wojna z-a; przymierze z-e = umowa między mocarstwami, zobowiązująca je do jednoczesnego wystąpienia zaczepnego przeciw wspólnemu wrogowi.

 Zaczerniać, dok. Zaczernić; farbować na czarno, powlekać czarną barwą; brukać, brudzić; przen., oczerniać, szkalować.

 Zaczernieć, stać ś. czarnym; ukazać ś. w czarnej barwie.

 Zaczerpać, Zaczerpnąć, dostać, zagarnąć płynu a. rzeczy sypkiej; przen., powziąć, zaciągnąć; wziąć co a. część czego od kogo np. z jego pracy literackiej; z. wiadomości = dowiedzieć ś.

 Zaczerstwieć, stać ś. czerstwym, stwardnieć, zeschnąć ś.

 Zaczerw’, zalęganie ś. w postaci robaków na młode pszczoły.

 Zaczerwiać, dok. Zaczerwić; pozwalać zalęgnąć ś. czerwiom czyli robakom; z. ś., napełniać ś. robactwem; o pszczołach: zaczynać wylęgać z jaj młode w postaci czerwi.

 Zaczerwieniać, dok. Zaczerwienić; farbować na czerwono, powlekać czerwoną barwą; z. ś., stawać ś. czerwonym, rumienić ś. ze wstydu, z gniewu, z zapalenia; ukazywać ś. w czerwonej barwie.

 Zaczerwieniałość, zaczerwienienie, miejsce zaczerwienione.

 Zaczerwieniały, Zaczerwieniony, pokryty czerwoną barwą, zarumieniony; miejsce na ciele z-e = uległe zapaleniu.

 Zaczerwienić — p. nied. Zaczerwieniać.

 Zaczerwienieć, zajść czerwonością, poczerwienieć.

 Zaczesać — p. nied. Zaczesywać.

 Zaczesywać (się), dok. Zaczesać (ś.); grzebieniem przygładzać