Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/492

 Zakamieniać, dok. Zakamienić.

 Zakamieniałość, zatwardziałość, zatwardzenie nakształt kamienia; przen., obojętność na cudzą niedolę, nieużytość serca, brak litości, okrucieństwo.

 Zakamieniały, stwardniały nakształt kamienia, zatwardziały; przen., nieczuły, zimny, obojętny, nieużyty.

 Zakamienieć, stwardnieć na kamień; przen., stać ś. obojętnym, nieużytym, nielitościwym.

 Zakamienować, kamienując zabić.

 Zakancelować, kancelując, wykreślić, wymazać.

 Zakantopić, pozbawić kogo życia, bijąc go, tłukąc rozmaitym sposobem.

 Zakańczać — p. Zakończać.

 Zakapać, Zakapnąć — p. nied. Zakapywać.

 Zakapturzać, dok. Zakapturzyć; oddawać do klasztoru; z. ś., okrywać ś. kapturem; wstępować do klasztoru.

 Zakapywać, dok. Zakapać, Zakapnąć, Zakanąć; kapać co na jakie miejsce, kapiąc opryskiwać, obryzgiwać, walać kroplami czegoś ściekającego.

 Zakarbować — p. nied. Zakarbowywać.

 Zakarbowywać, dok. Zakarbować; karbując zarzynać, zakreślać, zaznaczać za pomocą karbu; zapełniać karbami; zatrzymać w pamięci to, czego ś. doznało od kogo, szczególnie odmowę czego, odwet jaki, zemstę.

 Zakarczować, rozpocząć karczowanie; karczując zająć.

 Zakarmiać, dok. Zakarmić; zaczynać karmić; karmiąc zatuczać; karmiąc zabijać, pozbawiać życia.

 Zakarować, karując zawieźć; z. armatę = zaprocować ją, t. j. postawić ogon na przodkarze i umocować jedno z drugim łańcuchem do podróży.

 Zakasać — p. nied. Zakasywać.

 Zakasować — p. nied. Zakasowywać.

 Zakasowywać, dok. Zakasować; kasując znosić; zaćmiewać, przewyższać, przechodzić, przenosić kogo talentem, wyższym rezultatem.

 Zakasywać, dok. Zakasać; zakładać, zawijać wyżej rękawy, fartuch, podnosić, podkasywać poły sukni; z. ś., zakładać, zawijać wyżej swoje rękawy, swój fartuch, podnosić poły swej sukni.

 Zakaszlać, Zakaszleć, Zakaszlnąć, zacząć kaszlać; zagłuszyć, zapełnić kaszlem; z. ś., zacząć kaszlać; dostać ataku gwałtownego kaszlu.

 Zakaszubić się, osiąść na wsi, na partykularzu, w zakątku.

 Zakatarzyć (się), zarazić (ś.) katarem.

 Zakatować, katując zamęczyć, zabić, zamordować.

 Zakaty, Za katy!, przysł., niezmiernie, nadzwyczaj, okropnie, do licha!

 Zakawęczeć, kawęcząc, chyrlając dogoreć.

 Zakaz, zabronienie, zakazanie.

 Zakazać — p. nied. Zakazywać.

 Zakazany, niedozwolony, którego zakazano: z. owoc = zabroniona pokusa; brzydki, wstrętny, obrzydliwy, nieznośny, niemożliwy, z pod ciemnej gwiazdy.

 Zakazić — p. nied. Zakażać.

 Zakazowy, zakazujący, zabraniający.

 Zakazywać, dok. Zakazać; zabraniać, nie pozwalać.

 Zakażać, dok. Zakazić; zarazić chorobą, dotknąć jaką zarazą, zarazić, zgangrenować.

 Zakażenie, rzecz. od Zakazić; z. krwi = niebezpieczna choroba, powstająca przez dostanie ś. bakterji chorobotwórczych z powietrza, z odzieży, z nieczystych rąk do ran, do krwi.