Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/500

 Zakrzepnąć, zastygnąć, stężeć, stwardnieć; o ciele płynnym lub półpłynnym: skrzepnąć; stać ś. zimnym, nieczułym, obojętnym, egoistą; stanąć w miejscu, nie idąc za postępem.

 Zakrzesać — p. nied. Zakrzesywać.

 Zakrzesywać, dok. Zakrzesać, Zakrzosać; zacząć krzesać, krzesaniem dobywać ognia; zaciosywać, zacinać, przycinać, zarzynać.

 Zakrzew, Zakrzewie, miejsce zakrzewione, zarośla; zaród, początek, źródło.

 Zakrzewiać, dok. Zakrzewić; zasadzać gęsto krzewy, drzewa, pozwalać zarastać krzewami i drzewem, zakorzeniać, umacniać; przen., rzucać zarody czego, krzewić, rozkrzewiać, rozpowszechniać; z. ś., rozrastać ś., zakorzeniać ś., rozkrzewiać ś.; przen., rozpowszechniać ś., krzewić ś.

 Zakrzewieć, rozrosnąć ś. w krzew.

 Zakrzęt, krzątanie ś., krętanina, zajęcie koło czego.

 Zakrzosać — p. Zakrzesać.

 Zakrztuszać, dok. Zakrztusić; krztusząc zdławiać; z. ś., zaczynać krztusić ś. z powodu przedostania ś. obcego ciała do krtani; dostawać duszącego kaszlu.

 Zakrztusić — p. nied. Zakrztuszać.

 Zakrzyczany, którego zakrzyczano; który stał ś. nieśmiałym wskutek tego, że na niego wciąż krzyczano, zahukany.

 Zakrzyczeć, Zakrzyknąć, wydać głos krzyczący, zacząć krzyczeć; krzyknąć głośno, krzykiem zagłuszyć, zahukać, zafukać kogo, krzycząc na kogo, onieśmielić go.

 Zakrzyknąć — p. Zakrzyczeć.

 Zakrzywdzić, zrobić komu krzywdę, skrzywdzić, zawinić krzywdząc kogo.

 Zakrzywiać, dok. Zakrzywić; zachylać, krzywiąc nachylać, zaginać, zakładać; z. gębę, wykrzywiać ś., robić minę; z. ś., krzywiąc ś., zachylać, zaginać, być zagiętym: wykrzywiać ś.

 Zakrzyżować, ukrzyżować, przybić do krzyża; założyć na krzyż.

 Zaksykać, Zaksyknąć, zacząć ksykać; ksykaniem przywołać.

 Zakuć — p. nied. Zakuwać.

 Zakudlać, Zakudlić, poplątać na kształ kudeł, potargać, powichrzyć.

 Zakukać, Zakuknąć, głos wydać kukający, zacząć kukać; kukaniem wyrazić; kukaniem zagłuszyć.

 Zakuklać, szarpnąć za włosy.

 Zakulać, kulając zatoczyć na pewne miejsce — p. Zakuleć.

 Zakulbaczyć, założyć, zapakować za kulbakę.

 Zakuleć, stać ś. kulawym, zachromieć.

 Zakumać (się), połączyć (ś.) z kim związkiem kumowskim, zakmotrzyć (ś.).

 Zakup, zakupowanie, zakupienie znacznej ilości czego, hurtem, ryczałtem; z. a. w lm., z-y, to, co kupiono, zwłaszcza w większej ilości, sprawunek.

 Zakupiciel, Zakupnik, Zakupień, człowiek zakupujący wszystko przed innymi; arendarz, dzierżawca; człowiek, przekupujący dla kogo sędziów.

 Zakupić — p. nied. Zakupywać.

 Zakupieniec, niewolnik kupny.

 Zakupień — p. Zakupiciel.

 Zakupieństwo, możność zakupienia czego, przetarg.

 Zakupnik — p. Zakupień.

 Zakupnie, przysł., drogą zakupu.

 Zakupno, zakup, zakupywanie; towar zakupiony.

 Zakupność — p. Zakupieństwo.

 Zakupny, mogący być zakupionym., sprzedażny; przekupny, przedajny; feudalny, lenny; dzierżawny, emfiteutyczny.