czego nie spostrzega, tolerować co, być ślepym na co; z. oczy = umierać, konać; z. komu oczy = być obecnym przy jego skonaniu; z. komu gębę, usta = nie dawać komu mówić, zniewalać do zamilczenia, stawiać kogo w tym położeniu, że nie wie, co odpowiedzieć; zamknij gębę! = przestań mówić!; z. żywot, życie = kończyć je, konać; koniec, kres kłaść czemu, kończyć co: z. posiedzenie, obrady, sesję; z. mowę, książkę = dawać co w jej zakończeniu, epilogu; z. co w sobie = mieścić, zawierać; z. co w sobie, w głębi duszy = nie wyjawiać, taić; z. jaką instytucję, np. szkołę, warsztat, kościół, zakon, sklep, fabrykę = przerywać dokonywające ś. w nich czynności, kasować je, znosić; z. ś., być zamykanym, być zawieranym; z. ś. przed kim, nie dopuszczać kogo do siebie; z. ś., np. w domu = nie wychodzić z domu, nie komunikować ś. z nikim, nie dopuszczać do siebie nikogo; z. ś. w czym, zawierać ś.; z. ś. w sobie = żyć w samotności, w odosobnieniu, nie zwierzać ś. z niczym nikomu, być skrytym.
Zamykalny, dający ś. zamykać.
Zamylać, dok. Zamylić; przeszkadzać komu w liczeniu, czytaniu, zarzucać np. kartę w książce, którą ktoś inny czytał.
Zamysł, to, co ktoś zamyśla, zamierza sobie, zamiar; zatopienie ś. w myślach, zadumanie, zaduma.
Zamyślać, dok. Zamyślić; zamierzać, układać w myśli, przedsiębrać co, mieć zamiar jaki; obierać co w myśli i zapamiętywać, nie mówiąc głośno, co ś. ułożyło a. zamierzyło; z. ś., być zamyślonym, pogrążać ś. w myślach.
Zamyślenie, rzecz. od Zamyślić; stan osoby, pogrążonej w myślach.
Zamyślić — p. nied. Zamyślać.
Zamyślony, którego zamyślono; pogrążony w myślach, zadumany.
Zanadrzany, umieszczony w zanadrzu, dotyczący zanadrza.
Zanadrze, miejsce pod suknią na piersiach, pazucha, nadra.
Zanadrzysto. przysł., z szerokim zanadrzem.
Zanadrzysty, mający szerokie zanadrza.
Zanatomizować, wykonać anatomizowanie; przen., zanalizować, rozebrać szczegółowo.
Zanęcać, dok. Zanęcić; przynęcać, przywabiać, zachęcać nęcąc; przyciągać do jakiego ciasnego miejsca; opatrywać przynętą dla zwabienia.
Zanędzniać, dok. Zanędznić; czynić nędznym, doprowadzać do nędzy.
Zanędznieć, stać ś. nędznym, zbiednieć, zmizernieć.
Zanękać, zamęczyć nękaniem, dokuczaniem.
Zanęta, zanęcanie, zanęcenie; przynęta, wab, wabik.
Zaniecać, dok. Zaniecić; zaczynać wzniecać, zapalać.
Zaniechać, zaprzestać robić co, dawać pokój czemu; zaniedbać czego, opuścić co; z. kogo, nie robić komu trudności, nie przeszkadzać komu co czynić.
Zaniecić — p. nied. Zaniecać.
Zanieczyszczać, dok. Zanieczyścić; nieczystością zapełniać, zaplugawiać, nieczystym czynić.
Zanieczyścić — p. nied. Zanieczyszczać.
Zaniedbać — p. nied. Zaniedbywać.
Zaniedbalec, niedbalec.
Zaniedbalstwo, niedbalstwo.
Zaniedbałość, niedbałość.
Zaniedbały, niedbały.
Zaniedbanie, rzecz. od Zaniedbać; nietroszczenie ś. o co; stan osoby a. rzeczy zaniedbanej a. za-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/514
Ta strona została przepisana.
