Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/517

dostarczać tomu zapasów, rzeczy potrzebnych teraz i w przyszłości; z. ś., zbierać zapasy potrzebne do użycia, opatrywać ś.

 Zaopatrzenie, rzecz. od Zaopatrzyć; zapasy, obfitość czego.

 Zaopatrzyć, p. nied. Zaopatrywać.

 Zaopinjować, wypowiedzieć swoją opinję, wyrazić swoje zdanie o kim a. o czym, orzec.

 Zaorać — p. nied. Zaorywać.

 Zaordynować, zalecić, przepisać co, jako sposób leczenia, rozporządzić.

 Zaorywać, dok. Zaorać; zaczynać orać; orząc niszczyć: z. drogę, miedzę; orząc, zasypywać co ziemią; kończyć orać, doorywać; z. ś., być zaorywanym; przen., zamęczać ś. pracą nadmierną.

 Zaoskomiać, Zaoskomić; budzić w kim oskomę, chętkę do czego; z. ś., zaczynać pragnąć czego, nabierać chętki do czego.

 Zaostrzać, dok. Zaostrzyć; ostro co zakończać, nadawać czemu śpiczasty koniec; ostrzyć, toczyć, wecować, szlifować; przen., zachęcać, zagrzewać; przen., pobudzać, podniecać: z. ciekawość, z. apetyt; z. karę = podnosić, zwiększać; z. zęby na co = chcieć pożądać; nabierać ochoty do czego; z. rozum, dowcip = czynić uszczypliwym, subtelniejszym; z. na kogo język = dokuczać mu słowami, żartować z niego w sposób uszczypliwy, dogryzać mu; z. ś., być zaostrzanym; być podniecanym, powiększać ś., pobudzać ś., zaogniać ś.

 Zaostrze, koniec zaostrzony.

 Zaoszczędzać, dok. Zaoszczędzić; robić oszczędność, oszczędzać komu czego; oszczędzać co, nie wydawać czego, odkładać; nie niszczyć.

 Zapach, woń, zwłaszcza przyjemna.

 Zapachnąć, wydać z siebie zapach, zacząć pachnąć; z. komu, wzbudzić czyjś apetyt, czyjeś żądze, wzniecić chęć posiadania.

 Zapachowy, dotyczący zapachu.

 Zapachtować, zaarendować, zadzierżawić bydło.

 Zapad, zapadanie, miejsce zapadłe, zapadlina, zapadlisko.

 Zapadać, dok. Zapaść; padając, spadając, sięgać pewnego poziomu, zalatywać dokąd; przerywając ś., przełamując ś., dostawać szczeliny, pękać; stawać ś. zapadłym, wklęsłym: policzki masz z-dłe; z. w chorobę, z. na zdrowiu = tracić zdrowie, zachorowywać; przychodzić do skutku, być uchwalanym, wchodzić w życie jako prawo: z-dła uchwała, ustawa, prawo, postanowienie, wyrok; noc z-da = zbliża ś.; z-dł gdzieś = skrył ś., zniknął nie wiedzieć gdzie; klamka z-dła = już jest zapóźno; chciałby z-aść pod ziemię = jest pełen zawstydzenia; oczy mu z-dły = przez schudnięcie pogrążyły ś. głęboko w orbitach; z-aść w sen głęboki = zasnąć głęboko; zwierzyna z-a = siada w oznaczonym miejscu; noc mię z-dła w drodze = zaskoczyła; z. ś., zawalać ś. wskutek rozstąpienia ś. ziemi, przepadać w ziemię, znikać.

 Zapadanin, mieszkaniec kraju, po przeciwnej stronie rzeki Po.

 Zapadanka, forma żeńska od Zapadanin.

 Zapadański, leżący za rzeką Po.

 Zapadka, drewienko w pułapce, wsparte na deszczułce; klamka u drzwi; w anat., zastawka.

 Zapadlina, w gieol., wielka połać skorupy ziemi, zapadła w głąb i tworząca wgłębienie, często potym zalewane morzem, teren zapadły.

 Zapadlinowy, dotyczący zapadliny.

 Zapadlisko — p. Zapadlina.