Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/522

kogo do czego, namawiać, pobudzać, popędzać, nukając zmuszać do czego; z. kogo w ciasny kąt = doprowadzać go do ostateczności, stawiać w takim położeniu, że nie umie odpowiedzieć; z. kogo w kozi róg = zawstydzać, zakasowywać, kompromitować swoją wyższością; z. ś., być zapędzanym; z. ś. dokąd = zapuszczać ś. pędem; z. ś. za kim, za czym, biec pędem za kim, za czym daleko; brać rozmach do czego, np. do skoku, do biegu; zaczynać coś robić z zapałem; brać ś. do czego z rozmachem, dawać ś. unieść zapałowi, namiętności, zapominać ś.

 Zapędzić — p. nied. Zapędzać.

 Zapędzlować, pędzlem zamalować, nakłaść farb, wysmarować za pomocą pędzla a. pędzelka.

 Zapętać, zawiązać w pęta, spętać, zaplątać; z. ś., być w pęta uwikłanym, zaplątanym.

 Zapęziały, zanędzniały, karłowaty, niewyrosły.

 Zapęzieć, zanędznieć.

 Zapiać, odezwać ś. głosem piejącym; z. co, zacząć coś wyrażać śpiewem, zaśpiewać.

 Zapian, roślina zwrotnikowa, spokrewniona z kasztanem dzikim, ma zastosowanie lecznicze, pokarmowe i techniczne.

 Zapiaskować, Zapiaszczyć, zasypać, zapełnić piaskiem, uczynić piaszczystym; z. ś., być zapiaskowanym.

 Zapiąć — p. nied. Zapinać.

 Zapić — p. nied. Zapijać.

 Zapiec — p. nied. Zapiekać.

 Zapiecek, miejsce za piecem; miejsce zacieśnione; wychować ś. na z-u, być zadomowionym, nigdzie nie być, nic nie widzieć.

 Zapiecnik, człowiek, legający za piecom, domator.

 Zapiecny, położony za piecem.

 Zapieczętować, zamknąć pieczęcią; z. list, przyłożyć pieczątkę = zakleić, zalepić; pieczęcią zatwierdzić, przypieczętować; przen., umocnić, potwierdzać: z. co krwią, życiem; przen., zakończyć: z. życie chwalebnym zgonem.

 Zapieczony, którego zapieczono, zaogniony, stwardniały.

 Zapiekacz, ten, który drugiemu zapieka, doskwieracz.

 Zapiekać, dok. Zapiec; przypalać, przypiekać; przypiekając na ogniu, czynić twardym, wysuszać po wierzchu, zrumieniać; z. komu, doskwierać, dokuczać, dopiekać do żywego; z. żołądek = sprawiać zatwardzenie; z. ś., być zapiekanym; twardnieć, wysuszać ś., zrumieniać ś. od zapieczenia; okrywać ś. skorupą, strupem, zastrupiać ś.; cierpieć na zatwardzenie żołądka.

 Zapiekanka, potrawa zapiekana w piecyku kuchni angielskiej; sól warzona i pakowana do beczek; doskwieranie, dopiekanie, dokuczanie.

 Zapieklina, stolec zapiekły, zatwardzenie.

 Zapiekłość, zapieczenie krwi — p. Zapieklina.

 Zapiekły, który ś. ściągnął od zapieczenia, stwardniały; z. żołądek = cierpiący na zatwardzenie,

 Zapielać, dok. Zapleć; zaczynać pleć, pieląc zajmować co.

 Zapielgrzymować, pielgrzymując zajść dokąd, zawędrować.

 Zapieniać (się), dok. Zapienić (ś.); zapełniać (ś.) pianą; zmęczyć (ś) tak, że aż piana występuje; rozgniewać (ś.) bardzo, rozzłościć (ś.).

 Zapienieć, zapienić ś., okryć ś. pianą.

 Zapieprzać, dok. Zapieprzyć; zaprawiać pieprzem, przepieprzać.

 Zapieracz, ten, który zapiera ś. czego.

 Zapierać, dok. Zaprać; piorąc wywabiać; wypierać np. plamę.