Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/531

zaprzęganym; z. ś. do czego, rozpoczynać jaką pracę, zaczynać ciężko nad czym pracować, zajmować ś. czym usilnie.

 Zaprzęgły, który ś. zaprzągł.

 Zaprzęgowy, dotyczący zaprzęgu, dobry do zaprzęgu: koń z.

 Zaprzęż — p. Zaprząg.

 Zaprzężony, którego zaprzężono, przymuszony do ciągnienia.

 Zaprzodkować — p. nied. Zaprzodkowywać.

 Zaprzodkowywać, dok. Zaprzodkować; zakładać ogon lawety armatniej na sworzeń przodkowy.

 Zaprzyjaźniać, dok. Zaprzyjaźnić; łączyć kogo z kim stosunkiem przyjaźni; z. ś., wchodzić z kim w stosunki przyjazne.

 Zaprzyjaźniony, będący z kim w przyjaznych stosunkach, którego zaprzyjaźniono; który zaprzyjaźnił ś. z kim.

 Zaprzysiąc — p. nied. Zaprzysięgać.

 Zaprzysięgać, dok. Zaprzysiąc; zatwierdzać, zapewniać przysięgą; z. ś. komu, zobowiązywać ś. pod przysięgą do czego względem kogo; z. ś. czego, przysięgać, że ś. czego nie zrobiło a. nie zrobi wypierać ś. pod przysięgą.

 Zaprzysiężony, który zaprzysiągł; utwierdzony przysięgą.

 Zapsnąć (się), zasunąć (ś.), wetknąć (ś.), zaczepić ś.

 Zapstrzyć, zamalować pstro, o muchach, o pająkach, muchach: pobrudzić, powalać.

 Zapuchły, Zapuchnięty, który zapuchł, spuchnięty.

 Zapuchnąć, puchnąć, nabrzmieć, nadymać ś.

 Zapucznieć, nabrzmieć, wzdąć ś.

 Zapuczyć, uczynić nabrzmiałym, wzdętym; z. ś., zapucznieć.

 Zapudrować, osypać pudrem.

 Zapukać, zacząć pukać; zastukać; z. do kogo, udać ś., zwrócić ś. do kogo z nieśmiałą prośbą.

 Zapun, żupan.

 Zapust, las, gaj zapuszczony, nie rąbany, dziewiczy, zagaisko, zagajnik, zagaj, gęstwina, gąszcz.

 Zapustek, rzecz zapuszczona; drzewo młodociane, zostawione w lesie na odrost — p. Zapust.

 Zapustnica, Zapustniczka, kobieta, obchodząca zapusty, bawiąca ś. w zapusty.

 Zapustnik, mężczyzna, obchodzący zapusty, bawiący ś. w zapusty; człowiek, lubiący wesołe życie.

 Zapustny, odnoszący ś. do zapust, mięsopustny, karnawałowy.

 Zapustować, obchodzić zapusty, bawić ś. w zapusty, karnawałować, mięsopustować, godować, biesiadować.

 Zapusty (-ust), ostatnie dni mięsopustu, ostatki.

 Zapuszczać, dok. Zapuścić; puszczać aż do pewnego miejsca, dawać przenikać dokąd, wpuszczać na pewną przestrzeń w dal a. w głąb; zanurzać, zatapiać: z. sieć, wędkę, kotwicę = pogrążać w wodę, zagłębiać; zasadzać, wsadzać, wkopywać, wbijać, wciskać: z. słup, lemiesz w ziemię; puszczać w dno, w grunt, zakładać fundament; pozwalać rosnąć, nie obcinać, nie wycinać, nie ucinać: z. wąsy, brodę, las, zielsko; zakrywać, zasłaniać: z. twarz woalką, kwefem = zasłaniać; spuszczać, ściągać: z. zasłonę, kurtynę, welon, kwef; z. wzrok = przyglądać ś., zaglądać; z. belkę = wpuszczać ją w drugą belkę, zaczopowywać; z. hak w kamieniu ołowiem = zalewać, zakitowywać; z. ogień = zakładać go, pozwalać mu ś. szerzyć, wzniecać; z. wszy w głowie, robactwo w mieszkaniu = pozwalać mnożyć ś., nie tępić; z. twarz wstydem = rumienić ś. ze wstydu; z. zagony dokąd = napadać na kraj jaki, zapędzając ś. oddziałami w głąb je-