Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/551

a. przerzucać; z. co, szperając zarzucić, zawieruszyć, zadziać, tak że znaleźć nie można; poszukać; z. ś., być zaszperanym.

 Zaszperować, zaaresztować.

 Zaszpilać, Zaśpilać, dok. Zaszpilić, Zaśpilić; zapinać, spinać szpilką; z. ś., zapinać na sobie odzienie szpilką.

 Zaszpuntowywać, dok. Zaszpuntować; zatykać szpuntem.

 Zaszrankować, zamknąć, ograniczyć szrankami.

 Zaszrubować — p. Zaśrubować.

 Zasztachetowac, zagrodzić sztachetami.

 Zasztamować, umocnić jeden kawał drzewa w drugim; zaklepać krawędzie.

 Zasztukować, sztukując załatać.

 Zaszturchać, Zaszturkać, szturchając zabić, zamęczyć.

 Zaszturmować, zacząć szturmować, szturmowaniem dobijać ś.

 Zaszumieć, zacząć szumieć, wydawać szum.

 Zaszumować, zacząć szumować.

 Zaszwankować, doznać szwanku, zacząć szwankować, zachwiać ś., potknąć ś., zostać dotkniętym wadą w jakim narządzie ciała.

 Zaszybiać, dok. Zaszybić; zawracać, odurzać głowę; odurzać, bałamucić; zaślepiać, zachwycać, oczarowywać, zapalać, zagrzewać.

 Zaszybować, zacząć szybować w powietrzu, zalecieć dokąd.

 Zaszyć — p. nied. Zaszywać.

 Zaszydzić, szyderstwami zmusić do milczenia.

 Zaszyplać, Zaszyplać, zawiązać na sypeł, na węzeł, zagmatwać, zaplątać.

 Zaszywać, dok. Zaszyć; zszywać coś rozprutego, łączyć szyjąc; wszywać co w co; z. ś., być zaszywanym; z. ś. w kąt, w knieję = ukryć ś. głęboko.

 Zaś, Zasię, spójn., służący do łączenia dwu zdań przeciwstawnych: a, ale, lecz, przeciwnie; jakto z.? = czy podobna?, czy sposób?; gdzie z.! = niepodobna!; zasię!; a zasię! = wykrz., używany, gdy ktoś krzyczy, broniąc ś. od psów, precz!, uciekaj!; wykrz. oznaczający groźbę, zakaz, wara!, nierusz!, nie dla ciebie!

 Zaścianek, miejsce za ścianą; zagroda szlachcica chodaczkowego na Litwie; wieś, zamieszkana przez drobną szlachtę zagonową, okolica szlachecka.

 Zaściankowość, charakter tego, co jest zaściankowe; ciasnota poglądów, partykularyzm, konserwatyzm prowincjonalny.

 Zaściankowy, mieszkający w zaścianku, szlachcic z. = zagonowy, chodaczkowy, szaraczkowy; zacofany, konserwatywny, partykularny.

 Zaściągnąć, ściągnąć, ściągnąwszy zapiąć.

 Zaścielać, Zaściełać, dok. Zasłać; ścieląc zajmować, zakrywać, zapełniać; z. łóżko = układać pościel na łóżku jak należy, zakrywać ją; przen., kłaść co w wielkiej ilości; uściełać pomostem, powałem, pokotem; z. trupem = zabijać dużo ludzi.

 Zaściełać — p. Zaścielać.

 Zaścigać, dok. Zaścignąć; doścignąwszy chwytać, ujmować w pogoni, doganiać.

 Zaślepiacz, ten, który zaślepia.

 Zaślepiać, dok. Zaślepić; przytępiać wzrok, oślepiać; przen., omamiać, mamić; przen., nabawiać ślepoty umysłowej, pozbawiać rozwagi, jasności umysłu; z. ś. czym. dawać ś. czym omamić, dostawać ślepoty umysłu; z. ś. w kim, w czym, uprzedzać ś. do kogo, czego; nabijać sobie kim, czym głowę; wierzyć komu ślepo; dawać ś. unosić uczuciu miłości, nienawiści względem kogo.

 Zaślepienie, rzecz. od Zaślepić; stan człowieka zaślepionego; zau-