Zatleć (się), zacząć (ś.) tleć, zająć (ś.) ogniem, zapalić (ś.).
Zatlić, sprawiać, że coś zacznie ś. tlić, rozpalać, rozniecać; z. ś., zacząć ś. palić; przen., powstać, zjawić ś., zrodzić ś.
Zatłaczać, dok. Zatłoczyć; tłocząc zapychać, zapełniać; nagromadzać; w med., sprawiać obstrukcję żołądka, zapychać kiszki; z. kogo, tłocząc dusić.
Zatłoczyć — p. nied. Zatłaczać.
Zatłuc, zabić, uderzając czymś ciężkim a. tępym, zabić pod razami, pod ciosami; zaprowadzać kogo w miejsce niedostępne, na manowce, zawlec; myślałem, że mnie febra z-cze = zabije; niech go cholera z-cze = przekleństwo.
Zatłumiać, dok. Zatłumić; tłumić, stłumiać, przytłumiać, przygaszać; zaćmiewać, zaciemniać, uspokajać, uśmierzać.
Zatłuszczać, dok. Zatłuścić; zaprawiać tłusto; walać, mazać tłuszczem, plamić tłuszczem.
Zatłuszczony, którego zatłuszczono, który ś zatłuścił.
Zatłuścić — p. nied. Zatłuszczać
Zatoczek, mięczak brzuchonogi wodny, o skorupie skręconej na płask, pospolity w wodach stojących (fig.).
Zatoczka, mała zatoka.
Zatoczony, którego zatoczono p. Zatoczysty.
Zatoczyć — p. nied. Zataczać.
Zatoczysty, Zatoczny, Zatoczony, zatoczony w kabłąk, kręty, skrzywiony w łuk, zgięty.
Zatoczyście, przysł., kręto, kabłąkowato, łukowato.
Zatoka, część morza, wrzynająca ś. w ląd, będąca odnogą morza a. oceanu; odnoga, golf, odlewisko (fig.); ślizka spadzistość na drodze, wyrobiona od sań; w med., wydrążenie, wklęsłość w kości, fistuła.
Zatokowy, dotyczący zatoki, podobny z kształtu do zatoki; liść z. = mający liczne wcięcia falisto-zaokrąglone.
Zatonąć, pogrążyć ś. w wodzie a. w innym płynie; stracić życie przez pogrążenie ś. w wodzie, utopić ś., utonąć, zalać ś. wodą, zatopić ś.; z. w długach = zabrnąć w długi po uszy; z. w niepamięci = zniknąć bez śladu.
Zatop, zatopienie; powódź, wylew, zalew; z. morska, rzeczna = otchłań wodna, toń, topiel; miejsce zatopione, zalane wodą.
Zatopić — p. nied. Zatapiać.
Zatopiony, którego zatopiono, który ś. zatopił.
Zatopny, zatapiający, zalewający, zalewny; mający być zatopionym; pełen zatopów, przepaści.
Zator, nagromadzenie ś. i zatrzymanie ś. lodów, płynących rzeką, tak że nie mogąc dalej płynąć, powodują wylewy; choroba, spowodowana zatkaniem tętnic a. żył najczęściej przez skrzepy krwi, embolja; nowe łożysko rzeki.
Zatorować, zacząć robić drogę, tor.
Zatorowy, dotyczący zatoru.
Zatór — p. Zator.
Zatracać, dok. Zatracić; zagubiać, zarzucać, zawieruszać, zadziewać, nie móc czego znaleźć; wygubiać, wytępiać, wyniszczać, niweczyć; potępiać, skazywać na potępienie.
Zatraciciel, ten, który co zatraca a. zatracił.
Zatracicielka, forma żeńska od Zatraciciel.
Zatracić — p. nied. Zatracać.
Zatracony, którego zatracono; nieznośny, niegodziwy, przeklęty;
