Zatykadło — p. Zatyczka.
Zatykalny, dający ś. zatkać, służący do zatykania.
Zatyle, miejsce z tyłu, strona tylna czego.
Zatylnik, ten, który jest z tyłu u kogo.
Zatylny, umieszczony za tyłem kogo a. czego; będący z tyłu.
Zatyłek, tylna część, tylna strona czego; tył głowy, potylica; z-ki nieprzyjaciół = straż tylna, arjergarda.
Zatyły, który zatył.
Zatym, Zatem, spójn., stąd, więc, dlatego.
Zatynkować, pokryć tynkiem.
Zatyrać — p. nied. Zaterać.
Zatywać, dok. Zatyć; zaczynać tyć, stawać ś. nadto otyłym; tyć nad miarę.
Zauczęstniczać w czym, mieć udział w czym, zapoczątkować.
Zaufać, Zadufać komu, położyć w kim ufność, zawierzyć.
Zaufanie, rzecz. od Zaufać; ufność, położona w kim; z. w sobie = zbytnie mniemanie o sobie, zarozumiałość.
Zaufany, Zadufany, cieszący ś. czyimś zaufaniem; z. w sobie = zbyt wiele mniemający o sobie, zarozumiały;, godny zaufania, któremu można ufać: osoba z-a; rzecz., człowiek, któremu można zaufać, poufalec, powiernik.
Zaułatwić, ułatwić, załatwić.
Zaułek, wązka, ciasna boczna uliczka w mieście.
Zaumrzeć, zamrzeć, umrzeć.
Zaumyślnie, przysł., umyślnie, z rozmysłu, rozmyślnie.
Zaumyślny, naumyślny, umyślny, rozmyślny.
Zauszek — p. Zausznik.
Zausznica, Zauszniczka, ozdoba ze szlachetnego kruszcu i drogich kamieni, noszona w uchu, kolczyk (fig.); w med., wrzód za uchem; kobieta, szepcząca ludziom do ucha plotki, obmawiająca tajnie dla schlebienia komu; powiernica, konfidentka.
Zausznictwo, zajęcie zausznika, pochlebnika, potwarcy.
Zauszniczek — p. Zausznik.
Zauszniczka — p. Zausznica.
Zauszniczy, Zauszny, dotyczący zausznika, właściwy zausznikowi.
Zausznie, przysł., potajemnie, do ucha.
Zausznik, Zauszniczek, człowiek szepczący plotki i potwarze komu do ucha dla przypodobania mu ś.; zaufalec, powiernik, konfident; zausznica, kolczyk.
Zauszny — p. Zauszniczy.
Zauważać, dok. Zauważyć; zwrócić na co uwagę, spostrzegać co; robić co do czego swoją uwagę, wypowiadać swoje zdanie w jakiej sprawie; z-ż = zwróć swoją uwagę; z. ś., być zauważanym, zwracać na siebie uwagę.
Zauważony, którego zauważono.
Zauważyć — p. nied. Zauważać.
Zauzdać — p. nied. Zauzdywać.
Zauzdywać, dok. Zauzdać; nakładać uzdę, kiełznać: z. konia; przen., hamować, powściągać; z. ś., być zauzdywanym; przen., być hamowanym, wstrzymywanym.
Zawabiać, dok. Zawabić; przynęcać, przymamiać, przywabiać.
Zawachlować, wachlując rozżarzyć, zaniecić: z. ogień; zacząć wachlować, poruszać, chłodzić wachlarzem.
Zawada, to, co zawadza, tamuje bieg, to, o co ś. potykamy; przen., przeszkoda, przeciwność, trudność; być na z-dzie komu, czemu = przeszkadzać w dosiężeniu czego.
Zawadca, pies, który w gonieniu za zwierzyną innym psom przeszkadza; zawadjaka, awanturnik, warchoł.
Zawadja, spór, zwada, awantura.
