Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/560

 Zawadjacki, właściwy zawadjace, awanturniczy, warcholski.

 Zawadjacko, przysł., w sposób, właściwy zawadjace.

 Zawadjactwo, kłótliwość, awanturnictwo, warcholstwo.

 Zawadjaka, człowiek kłótliwy, burda, hałaburda, zawadjaka, awanturnik, warchoł.

 Zawadjasz, zool., rodzaj gada.

 Zawadniać, dok. Zawodnić; zalewać, zatapiać wodą.

 Zawadzać, dok. Zawadzić; uderzać mimowoli o co, zahaczać o co, potykać ś. na czym, zaczepiać o zawadę; z. komu, czemu, stać na zawadzie, przeszkadzać komu, czemu, nie dopuszczać do spełnienia (ś.) czego, nie pozwalać na co; być przykrym, nieznośnym komu, tamować mu swobodę ruchów, czynów; z. czym w co, zatykać, zasadzać co w co; z. w co, uderzać w co głęboko, szkodzić, np. na zdrowiu, ujemnie działać na co; z. ś., pojawiać ś., trafiać ś. między innemi, zdarzać ś.

 Zawadzić — p. nied. Zawadzać.

 Zawadzisto, przysł., z wielu zawadami.

 Zawadzisty, pełen zawad.

 Zawahać (się), zacząć (ś.) wahać, być niepewnym czego, nie decydować (ś.), wstrzymywać (ś.) od wypowiedzenia sądu, cofać (ś.).

 Zawakować, o urzędach, o posadach: zacząć wakować, otworzyć ś.; o urzędach, miejscach, posadach urzędowych: zacząć być nie zajętym.

 Zawalać (się), zabrudzić (ś.), zasmolić (ś.), zabrukać (ś.), powalać (ś.), zapaskudzić (ś.).

 Zawalać, dok. Zawalić; waląc, obalając zabarykadowywać, zasypywać tamując drogę; zarzucać ciężarami, waląc ciężkie przedmioty zatłaczać; uderzać, walić czymś ciężkim; zapełniać, zarzucać co czym; zapychać, zatykać czymś ciężkim; sprawiać, aby coś upadło, zwalać; z. drogę, przystęp = zalegać, zastępować; z. ś., być zawalanym; rozpadać ś., padać w gruzy, zapadać ś., rozsypywać ś.; z. ś. dokąd = cisnąć ś. dokąd natrętnie.

 Zawalcować, odbyć walcowanie czego, zwalcować; walcując, zarobić, zagładzić co; zatańczyć walca.

 Zawalić — p. nied. Zawalać; przen., zabazgrać, zapisać gęsto, zasmarować.

 Zawalidroga, próżniak, nicpoń, darmozjad, leniwiec.

 Zawalina, miejsce, czym zawalone, zawalisko; wszystko, co zawala drogę, zawada, zapora, zawał; w lm., z-y, gruz zawalonego domu.

 Zawalisko — p. Zawalina.

 Zawalny, zawalający, nawalnie zasypujący; położony za wałem, za okopem, zaokopowy, przedokopowy, zawałowy.

 Zawał, zawalenie ś., rozwalenie ś. czego; wszystko, co zawala drogę, zator, zasyp, zaspa, zasieka i t. p.; przen., przeszkoda, zawada: miejsce, zawalone czym, zawalina, zawalisko; miejsce rozwalone, zapadnięte, wklęsłość, zaklęsłość; w lm., z-y, przepełnienie krwią gruczołów brzusznych.

 Zawała, zawalenie ś., rozwalenie ś.; przeszkoda, tamująca drogę.

 Zawałek, fortyfikacja zewnętrzna.

 Zawałęsać się, wałęsając ś. zajść, zawlec ś. dokąd.

 Zawałka, gruczołek; w lm., z-i, przepełnienie krwią gruczołów brzusznych.

 Zawałkować, wałkując zakryć, zarobić, wygładzić wałkiem.

 Zawapnić, zaprawić, zamazać, zapchać, zatkać, zagładzić wapnem.