Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/564

 Zawierca, w dawnej Małej Polsce szlachcic drugiego rzędu, świerczałka, skartabellus.

 Zawiercać, dok. Zawiercić; zaczynać wiercić; wkręcać, zakręcać, przyśrubowywać; wiercąc zakręcać; zamykać: z. drzwi; z. ś., zawracać ś., zakręcać ś.

 Zawiernie, przysł., zapewne, zaiste.

 Zawierszać, dok. Zawierszyć; dachem, wierzchem pokrywać; z. ś., wierzchem być pokrytym.

 Zawierszony, którego zawierszono; wybujały, przesadny, wygórowany.

 Zawierucha, zamieć, zawieja, zadymka; z. morska = burza morska; przen., rozruch, niepokój, zamieszanie, bunt, zaburzenie.

 Zawieruszać, dok. Zawieruszyć; wichrzyć, burzyć, zawichrzać, zaburzać; zarzucać, zaprzątać, zadziewać, zapodziewać; z. ś., zawichrzać ś., zaburzać ś, zadziewać ś., podziewać ś., zarzucać ś.; zabłąkiwać ś., zachodzić do jakiego miejsca i nie wracać.

 Zawieruszyć — p. nied. Zawieruszać.

 Zawierzać, dok. Zawierzyć komu, dawać komu wiarę, wierzyć, ufać komu, powierzać co komu.

 Zawierzchnie, przysł., powierzchownie, zewnętrznie.

 Zawierzchny, zwierzchni, powierzchowny, zewnętrzny.

 Zawierzchować, zrobić wierzch na czym, zakończyć co wierzchem, np. stóg siana.

 Zawierzgać, Zawierzgnąć, zacząć wierzgać, wierzgnać.

 Zawierzyć — p. nied. Zawierzać.

 Zawiesić — p. nied. Zawieszać.

 Zawiesidło, wszystko, co służy do zawieszania, nić, pręt, utrzymujący ciało zawieszone a. przywiązane do punktu stałego.

 Zawiesina, w med., płyn, w którym zawarta jest jakaś substancja nierozpuszczalna; to, co w płynie nie opada na dno.

 Zawiesisto, przysł., z zawiesistością. obficie, gęsto, tłusto.

 Zawiesistość, własność tego, co jest zawiesiste.

 Zawiesisty, zwisły, zwieszający ś., obwisły; służący do zawieszania; nos z. = pociągły; wąs z. = wąs duży, na dół spuszczony; ogar z. = o zwisających uszach; wół z. = ze zwisającym podgardlem; gęsty, gęsto ugotowany: sos z.

 Zawieszacz, ten, który co zawiesza.

 Zawieszać, dok. Zawiesić; zaczepiać, tak, aby wisiało, wieszać; z. co czym, zastawiać czymś wiszącym; z. co na czym, gruntować, zasadzać, zakładać; wstrzymywać, odraczać, odkładać, limitować, przerywać na jakiś czas a. na zawsze: z. posiedzenie, narady, obrady, sady, kroki nieprzyjacielskie; z. urzędnika = pozbawiać go czasowo a. na stałe urzędu, suspendować; z. co w kościele = poświęcać jako ofiarę, wotum; z. oczy, myśli na czym: zwracać na co uwagę, brać co pod rozwagę; z. co na kołku = dać pokój czemu, nie występować z czym; z. bramę, drzwi, okno = osadzać na zawiasach; z. ś., być zawieszanym; wieszać ś., uwieszać ś., czepiać ś. czego; zatrzymywać ś., wstrzymywać ś.; znajdywać tymczasowe zajęcie, posadę aby potem pozostać przy nich na stałe; zasadzać ś., polegać; piętrzyć Ś., stawać murem.

 Zawieszczać, dok. Zawieszczyć, Zawieścić; wieszcząc zapowiadać, zaprorokować.

 Zawieszczyć — p. nied. Zawieszczać.

 Zawieszenie, rzecz. od Zawiesić; dar, ofiara., zawieszona w kościele, wotum; z. broni = rozejm, armistycjum, wstrzymanie kroków