wojennych; interdykt, klątwa kościelna; niepewność, wahanie: trzymać kogo w z-u = pozostawiać w niepewności. co ma dalej czynić; w stylistyce: zwrot retoryczny, zwany też niedomówieniem.
Zawieścić — p. nied. Zawieszczać.
Zawieść — p. nied. Zawodzić.
Zawietrzać, dok. Zawietrzyć; poczuwać węchem, zwietrzać, tęchnąć; z. ś. = przechodzić stęchliną, psuć ś., przechodzić jaką wonią.
Zawietrzyć — p. nied. Zawietrzać.
Zawiew, Zawiewa, zawiewanie, zawianie; wiatr, wicher, zawierucha, burza; zadymka, zawieja; zamieszanie, rozruch, bunt, zaburzenie.
Zawiewać, dok. Zawiać, Zawionąć; o wietrze: zaczynać wiać, przeciągać; z. w co, wiać w co; wiejąc, zanosić na jakie miejsce; zawiało go = przeziębił ś.; żart., upił ś., urznął ś.; z. kogo, zaczynać wiać na kogo; z. co czym, wiejąc zasypywać co czym.
Zawiewka, zadymka, zamieć śnieżna.
Zawieźć p. nied. Zawozić.
Zawiędły, Zawiędniały, zaschły, zwiędniały, zastarzały, zakorzeniony; zawędzony.
Zawiędnąć, Zawiędnieć, zacząć więdnąć, więdnąc podeschnąć; zaschnąć w dymie, nad dymem, zawędzić ś; zestarzeć ś.
Zawięzić, sprawiać, że co gdzie zawięźnie, zaplącze ś., umotać, zawikłać, uplątać.
Zawięzły, który zawiązł.
Zawięznąć, uwięznąć, zagrząznąć w czymś lepkim, np. w błocie; zamotać ś., umotać ś., uwikłać ś.; zatrzymać ś. w wązkim przejściu, tak że ś. ruszyć nie można.
Zawijać, dok. Zawinąć, Zawić; obwijać, obwinąwszy okrywać, obtulać, okręcać, zawikływać, uwikływać; zaplątywać w co; wijąc robić co; uplatać, skręcać, nakręcać; z. taniec a. w tańcu = tańczyć z rozmachem; zwijać, skręcać w trąbkę; zakasywać, podwijać, podnosić: z. rękawy, nogawice; przen., trzeba zawinąć rękawy = wziąć ś. gorliwie do pracy; z. do brzegu, do portu = przybijać do brzegu łódką, okrętem; wywijać czym, wymachiwać; fryzować, układać w pukle, kędzierzawić; zajadać z apetytem, pałaszować; z. ś., być zawijanym, owijać ś. w co; wikłać ś., wplątywać ś. w co; z. ś. koło kogo, koło czego, zręcznie koło kogo, czego chodzić, dokładać staranności dla osiągnięcia swoich celów, chodzić koło kogo, czego, zabierać ś. do czego z zapałem; z. ś. gdzie, między czym, zdarzać ś., przytrafiać ś.; groch z-ja ś. około tyczki = owijając ś. pnie ś.; zaginać ś.
Zawijanki (-ek), rzeczy zwinięte; potrawa ze szczupaków w obłączki; kluseczki, pierożki.
Zawijka, to, co służy do zawijania, podwika, osłona, fartuch, chustka, owijana dokoła głowy u kobiet wiejskich; w bot., osłonka zarodni u paproci.
Zawikłać — p. nied. Zawikływać.
Zawikłanie, rzecz. od Zawikłać; coś zawikłanego, zawiłość, poplątanie, plątanina, zamieszanie, zamęt.
Zawikłanie, przysł., w sposób zawikłany, niejasno, zawile.
Zawikłany, którego zawikłane; zawiły, trudny do rozplątania, do zrozumienia, niejasny, poplątany.
Zawikływać (się), dok. Zawikłać (ś.); gmatwać (ś.), mieszać (ś.), zaplątywać (ś.), zamotywać (ś.), wikłać (ś.) w czym.
Zawile, Zawiło, przysł., niejasno, niewyraźnie, z zawiłością, zawikłanie, poplątanie, trudno do zrozumienia.
Zawilec, wietrznia, sasanka, a-
