Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/567

Ta strona została przepisana.

sca, zaciągać, dociągać dokąd; z. igłę nitką = nawlekać; z. nitkę, tasiemkę, włos = przewlekać igliczką; przen., pociągać, przynęcać, zapalać do czego, zmuszać; z. ś., być zawlekanym; dostawać ś. dokąd z trudem, zbierając resztki sił, ledwie dochodzić dokąd, doczołgiwać ś.

Zawładać, Zawładnąć, kim, czym, nad kim, nad czym, rozciągnąć nad kim, nad czym swoje panowanie, swoją władzę, zacząć władać, opanować.

Zawłokap. Zawłóka.

Zawłoski (-ków), pociąganie za włosy, za łebki.

Zawłóczny, Zawłoczny, odnoszący ś. do zawłóki, dotyczący zawłóczenia.

Zawłóczyć — p. Zawlekać; zabronować, skończyć bronowanie.

Zawłóka, Zawłoka, zawłóczenie, zawlekanie; zawleczona pod skórę tasiemka, sznurek, włos, w celu odciągnięcia choroby (jeden z zabobonnych środków dawnego lecznictwa); zaciąg, bielmo na oku, katarakta.

Zawnioskować, wyprowadzić wniosek z przesłanek, podać wniosek.

Zawnuk, praprawnuk.

Zawodca, w dawnym prawie polskim: człowiek, dający zabezpieczenie prawne, ewiktor.

Zawodne (-ego), akcydens od wskazania i wycechowania sążni; akcydens od kośby łąk i od stogu.

Zawodniczy, dotyczący zawodnika a. zawodu, odnoszący ś. do biegania w zawody, wyścigowy; rzecz., urzędnik, zawiadowca wyścigów.

Zawodnićp. nied. Zawadniać.

Zawodnie, przysł., z możnością zawodu, sposobem zawodnym, niepewnie, omylnie; wyścigając ś., idąc w zawody.

Zawodnik, człowiek, idący z kim w zawody, wyścigający ś., współubiegający ś. z kim; współubiegający ś. z kim; współzawodnik, rywal; koń, biegający w zawody, wyścigowiec.

Zawodność, to, co jest zawodne, omylne, niepewne, co może przynieść zawód, rozczarowanie.

Zawodny, powodujący zawód, wywołujący rozczarowanie, zwodny, niepewny, omylny, złudny, ułudny — p. Zawodowy.

Zawodować, biegać w zawody, ścigać ś, wyścigać ś., brać udział w wyścigach; współubiegać ś., rywalizować.

Zawodowiec, człowiek, poświęcający ś. specjalnie jakiemu zawodowi i biegły w nim, fachowiec.

Zawodowy, odnoszący ś. do zawodów, wyścigowy; dotyczący jakiego zawodu, powołania, fachowy, specjalny.

Zawodzić, dok. Zawieść; prowadzić, doprowadzać kogo, co, do pewnego miejsca, do pewnego kresu; przen., wabić, nęcić, pociągać; odprowadzać od prawdziwej drogi, sprowadzać na manowce; oszukiwać, omamiać; omylać nadzieję, nie spełniać oczekiwania, robić komu zawód; zawlekać, zakrywać, zasłaniać; śpiewać tęskno, żałośnie; z. głosem = żalić ś. głośno, lamentować; z. ś., być zawodzonym; z. ś. na kim, na czym, doznawać zawodu, omylać ś. w swoich nadziejach, oczekiwaniach, błądzić w powziętej nadziei; zapędzać ś., zapuszczać ś. w co; rozwodzić ś., rzecz swoją rozwlekle prowadzić.

Zawodzie, miejscowość, położona za wodą.

Zawoik, zdr. od Zawój.

Zawoisty, o drzewie: świdrowaty, kręty.

Zawojec, gatunek drozda.

Zawojekp. Zawoik; rodzaj śli-