Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/57

sama czynność sprzedawania i kupowania, oraz ugadzania ś. o cenę, innemi słowy, o kupno; dobić t-u = zgodzić ś. na proponowaną cenę; t. w t. = ugodziwszy ś. na cenę; pójść, wyjść z kim w t. = wejść w układy o kupno i sprzedaż; krakowskim t-iem = zgodziwszy ś. na cenę, stanowiącą średnią arytmetyczną między ceną żądaną a ofiarowywaną; psuć komu t. = podbijać mu a. obniżać złośliwie cenę; ilość towaru, sprzedana w sklepie w ciągu pewnego czasu, odbyt: kupiec miał dziś dobry, zły t.

 Targacz, ten, który co a. kogo targa.

 Targać, dok. Targnąć, szarpać, rwać; doprowadzać do nieładu: t. włosy, ubranie, słomę; rozrywać, rozdzierać, łamać; wstrząsać, wzruszać; poniewierać, lekceważyć, łamać, znieważać: t. prawa, obowiązki, przymierze, przysięgę; niszczyć, znieważać, nadwerężać, psuć: t. zdrowie, nerwy; t. ś. = szarpać ś., rzucać ś.; szamotać ś.; szarpać jeden drugiego; porywać ś., rzucać ś. na kogo, na co, odważać ś. na co zuchwale; targnąć ś. na swoje życie = popełnić samobójstwo.

 Targan, stare powrozy rozkręcone, służące do otykania szpar w okręcie.

 Targaniec — p. Targan, rzemień łączący pudło powozu z drążkami; narzędzie do rwania zębów; t-e w lm., walka, szarpanina, szamotanie ś.; — p. Targan.

 Targanina, targanie, szarpanie, szarpanina, wodzenie ś. za czuby; kłótnia.

 Targanka, słoma potargana, zmięta.

 Targany, ten, którego targano; t-a słoma = nie prosta.

 Targnąć — p. nied. Targać.

 Targować, kupując a. sprzedając, określać cenę, umawiać ś. o cenę; prowadzić handel, handlować, prowadzić proceder kupiecki; sprzedawać towar, mieć odbyt; t. kota w worku = kupować coś nierozważnie, nie zaznajomiwszy ś. dokładnie z przedmiotem kupna, t. ś. = umawiać ś., ugadzać o cenę towaru, pomału, stopniowo podnosząc a. obniżając cenę: t-uje ś. jak Żyd = nie chce odrazu ustąpić z ceny, nie daje żądanej ceny, dokładając powoli; nie odrazu godzić ś. na wszystko, ociągać ś., nie być odrazu posłusznym.

 Targowe (ego), opłata od sprzedaży towarów na targu, myto.

 Targowica, Targownia — p. Targowisko; kupczenie własnym sumieniem, sprzedajność, przekupstwo.

 Targowica, przen., rola sprzedawczyka, zdrajcy, odstępcy od wspólnej sprawy, zdrada ojczyzny.

 Targowisko, miejsce, na którym bywają targi, targ, rynek.

 Targownik, handlarz, kramarz, przekupień.

 Targowy, dotyczący targu, jako miejsca do sprzedaży, dotyczący targu, jako samej sprzedaży; dzień t. = w którym odbywa ś. targ; rzecz., dozorca targu.

 Tarka, narzędzie z ostremi dziurkami do tarcia do rozcierania; deszczułka z rękojeścią do wygładzania tynku — p. Tarnina.

 Tarkać, Tarkotać — p. Turkotać; mówić o czym tajemniczo, szeptać, szemrać, przebąkiwać; mówić bez zastanowienia, paplać: t. językiem.

 Tarkot, wrzawa, hałas, turkot; człowiek gadatliwy, wielomówny, paplacz, papla, gaduła.

 Tarkotać — p. Tarkać.

 Tarkować, trzeć, rozcierać na tarce żelaznej; rozcierać zaprawę z wapna i piasku, rzuconą na