Zazywać, dok. Zazwać; wołać, przywoływać, przyzywać.
Zazżec — p. Zażec.
Zaźrebiać, dok. Zaźrebić; zapładniać klacz; o klaczy: zachodzić w ciążę. oźrebiać ś.
Zaźrebić się — p. nied. Zaźrebiać ś.
Zaźrzeć — p. nied. Zażerać.
Zaźrzewać, dok. Zaźrzeć; dojrzewać.
Zaż, sp. i przysł., czy, alboż, azali.
Zażalenie, rzecz. od Zażalić; skarga, oskarżenie, zaskarżenie, zwłaszcza podane na kogo na piśmie, w porządku prawnym.
Zażalić, przepełnić żalem, rozżalić; z. na kogo, na co, zajątrzyć, poduszczyć, podniecić przeciw komu; z. ś., przepełnić ś. żalem, rozżalić ś.; z. ś. na kogo, rozjątrzyć ś. na kogo, poskarżyć ś.
Zażałować, pożałować czego.
Zażarcie, przysł., z zażartością, zaciekle, zacięcie, zajadle.
Zażartość, zaciekłość, zajadłość, zaciętość, zawziętość.
Zażartować, zacząć żartować; zadrwić, zakpić z kogo; z. ś., zapędzić ś. w żartach.
Zażarty, zajadły, zacięty; wściekły, rozjątrzony w gniewie.
Zażarzyć, zapełnić żarem, zapalić, zażec, zaognić.
Zażąć — p. nied. Zażymać; p. nied. Zażynać.
Zażądać, chcieć otrzymać, wydać rozkaz, aby co dano, zrobiono, zapragnąć czego; z-ało mu ś. = zachciało mu ś., zapragnął, zażądał.
Zażegacz, człowiek, który co zapala; podżegacz, podpalacz.
Zażegać, rozpalać, zapalać; przen., podżegać, poduszczać; z. ś., zapalać ś., rozpalać ś.; przen., być podżegnionym, poduszczonym.
Zażeglować, żeglując, przybyć do pewnego miejsca.
Zażegnać — p. nied. Zażegnywać.
Zażegnywać, dok. Zażegnać; żegnając, robiąc znak krzyża św., zaklinać, odwracać co złego; leczyć po znachorsku, zamawiać chorobę; przen., odwracać jakieś nieszczęście, uprzedzać coś złego; z. ś., przyrzekać nie robić czego, wypierać ś. czego.
Zażenąć — p. Zagnać.
Zażenować, wprowadzić w kłopot, zawstydzić.
Zażenowany, onieśmielony, zakłopotany, zawstydzony.
Zażerać, dok. Zaźrzeć, Zażreć; żrąc zajadać, zagryzać; z. ś., pożerać siebie nawzajem; przen., zacinać ś. w gniewie, w zajadłości.
Zażgać, Zażgnąć, żgając uderzyć, żgając, uderzając ostrym narzędziem, pozbawić życia.
Zażoga, Zażega, zażeganie, zapalenie; wszystko, co służy do podpalenia, podpał, żagiew; pożoga, pożar; przen., pobudka, podnieta, bodziec; zapał namiętny, podniecenie duchowe.
Zażółcać (się), dok. Zażółcić (ś.); farbować (ś.) na żółto, okrywać (ś.) barwą żółtą.
Zażółcić — p. nied. Zażółcać.
Zażółknąć, Zażółknieć, okryć ś. żółtą barwą, stać ś. żółtym.
Zażreć — p. nied. Zażerać.
Zażuwać, dok. Zażuć; żując zajadać.
Zażwian, roślina baldaszkowata, gatunek ostu trującego.
Zażyć — p. nied. Zażywać.
Zażydzać, dok. Zażydzić; napełniać Żydami a. żydowskiemi obyczajami.
Zażyle, przysł., z zażyłością, przyjaźnie, poufale, serdecznie.
Zażyłość, przyjaźń serdeczna, stosunek poufały, przyjazny, poufałość, towarzyskość.
Zażyły, poufały, serdeczny, przyjazny.
Zażymać, dok. Zażąć; zagniatać, zatłaczać, zaciskać.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/572
Ta strona została przepisana.